De gemeente wist het beter
Zaterdag 19 Mei 2007 om 00:00Kortgeleden schreef ik dat ik graag een foto van een gebouw wilde maken bij avond. In het gebouw is het Centrum voor Lichtarchitectuur gevestigd. 's Avonds wordt het gebouw schitterend verlicht met steeds wisselende kleuren. Deze verlichting is echt reclame voor de zaak. De foto('s) heb ik nog niet gemaakt, want het statief van Annemarie is nog in Groningen.
Het gebouw had oorspronkelijk een andere functie, namelijk het agentschap van De Nederlandsche Bank en werd in 1992 geopend. Ter gelegenheid hiervan bood Anne Woudwijk, een kunstenaar uit Drachten, zowel de filiaalhouder, drs. L.S.J. Andringa, als de toenmalige president directeur dr. W. F. Duisenberg een gans aan. Het vrouwtje noemde hij Frisia en de gent Gruno. Het ganzenpaar, dat elkaar levenslang trouw blijft, staat symbool voor de verbondenheid tussen Groningen en Fryslân. De vestiging was namelijk opgezet voor beide provincies.
Als beveiliging voor het gebouw is er rondom veel water. In opdracht van De Nederlandsche Bank heeft Anne Woudwijk een kunstwerk gemaakt uit klieversteen: de Ganzentrek. Het is 5,50 meter hoog. Drie vleugels staan, met een hoek van 17 graden, schuin achterover, in de vijver voor het bankgebouw.
Ze hebben de vorm van een driehoek en zijn verschillend van grootte. Tegen de achtergrond van het gebouw, met zijn horizontale en verticale lijnen, vormt het kunstwerk een opvallend contrast. Op de vleugels zijn v-vormen gehakt. Dit is de kenmerkende vliegformatie van ganzen. Juist over deze plaats vliegen ze jaarlijks, duizenden kilometers van en naar hun broedgebieden in noord oost Europa en Siberië. Op elke vleugel heeft de kunstenaar een ander patroon aangebracht. Op de kleine vleugel maakte hij stippen omdat kuikens nog weinig tekening hebben. Op de tweede vleugel, die van een jonge gans, hakte hij streepjes. Op de derde steen, bracht hij de vleugeltekening van een volwassen gans aan.
Toen Anne Woudwijk heeft kunstwerk wilde plaatsen, vond de gemeente Smallingerland dat het dat zelf wel kon, ondanks protesten van de kunstenaar, die precies wist hoe hij het gemaakt had en hoe het het beste geplaatst kon worden in de vijver. De gemeente ging desondanks toch aan de slag. En jullie raden het al: het ging faliekant mis. De vleugels bleven niet goed in de positie staan waarin ze moesten staan. Met hangende pootjes kwam men bij de kunstenaar terug. En onder zijn deskundige oog en met zijn deskundigheid van het materiaal is de Ganzentrek toen geplaatst. Inmiddels zijn we 15 jaar verder en het beeld staat er nog net zo als in 1992.
Ik geniet altijd in de herfst en het voorjaar altijd van de overvliegende ganzen op de ganzensnelweg boven ons huis, of het nu overdag of 's nachts is. Altijd zijn ze aan het gakken, of ze elkaar vertellen waar ze naar toe moeten vliegen, of dat ze elkaar vertellen dat er obstakels zijn op hun weg. Zie ik het beeld, dan kijk ik bijna automatisch naar boven of er ook een zwerm ganzen in v-vorm hun weg zoekt in de wijde wereld.
De foto('s) van het gebouw bij avond houden jullie van me te goed. Dit beeld geeft al een beetje de sfeer rondom het gebouw.
