Zaterdag 30 September 2006 om 00:00
Gisteren was het dan zo ver. Na 5 maanden pauze begon het bloemschikken weer. Dit is echt een feestelijk uitje voor me. Je werkt met bloemen en probeert daar iets moois van te maken. Onze lerares is een vreselijk enthousiaste dame, die regelmatig voor nieuwe verfrissende ideeën zorgt en niet leert schikken volgens de traditionele regels. Omdat het herfst is (nou ja, het zweet gutste de hele dag uit mijn poriën) moesten we veel materiaal meebrengen uit tuinen, parken etc. Herfstbladeren (de bladeren zijn nog niet zo verkleurd op dit moment), uitgebloeide en besvormige spullen, takken, appeltjes, kalebasjes en wat al niet meer. Daar zouden we een schikking mee maken op een grote pot of bak.
Dat was een van de redenen dat ik woensdag met de kleindochter naar de film wilde, zodat ik in hun grote tuin materiaal kon plukken. Wij kwamen afgelopen woensdag dan ook thuis met een "wagonlading" aan blad, bessen, druiven, pompoentjes, kiwitjes, bloemen en takken.
Gisteren konden we eindelijk los. We hebben weer enorm plezier gehad met z'n allen, maar zijn ook heel intensief bezig geweest, zodat je soms een speld kon horen vallen in het lokaal. Iedereen was zeer tevreden na afloop met het gemaakt stuk. Hieronder eerst een paar foto's van mijn brouwsel en daarna een animatie met de bouwwerken van mijn collega bloemschiksters.
En toen was er nog een grote verrassing. De grootste bloem kwam zo maar een avondje langs met haar ouders. De dag kon niet beter afsluiten en het weekend beginnen.
Iedereen een heel relaxed weekend!
Vrijdag 29 September 2006 om 00:00
Gistermiddag had ik weer mijn 6-wekelijkse afspraakje met de sportmasseur/magnetiseur. Wat kan die man knijpen! Toen ik de allereerste keer bij hem kwam, was ik de dag nadat hij mij behandeld had helemaal bont en blauw. Maar het had wel effect. Tegenwoordig kom ik er gelukkig niet meer gekleurd vandaan, want het is toch vervelend als je steeds moet uitleggen dat je geen ruzie met je man hebt.
Op de dagen dat ik naar hem toe moet, ga ik ook langs bij mijn (computer)vriendin. Dat zijn dan 2 vliegen in een klap. Ik had de afgelopen zomermaanden veel lesjes voor haar gemaakt, doordat ik zo beroerd was en totaal geen zin had om iets anders te doen dan stil te zitten op een stoel. En wat kun je dan beter doen dan met je computer in de weer zijn. Maar die lesjes hebben wij gisteren niet doorgenomen, want we hadden veel bij te kletsen. Toch 
hebben we wel wat gedaan. Af en toe had ze met de handen in het haar gezeten omdat ze niet wist hoe ze bepaalde probleempjes het hoofd kon bieden. Gelukkig kon ik haar helpen en heb, terwijl ik souffleerde wat ze moest doen, alvast een opzetje gemaakt (met printscreens van haar computer) voor nieuwe lesjes.
Het werd een lange middag, ook al omdat thuis niemand op mij wachtte, want Jan was naar Heerenveen toe voor de UEFA-cupwedstrijd (brilstand, maar ze zijn door). Maar toen ik uiteindelijk wegging, liet ik een tevreden mens achter, hoewel het haar af en toe geduizeld had.
Voordat ik op stap ging, heb ik bij de buurman nog wat mooie bloempjes op de foto gezet. Een brugmansia (of engelentrompet) en een Oost-Indische kers. Nu ben ik al redelijk op leeftijd, maar ik heb nooit geweten dat het laatstgenoemde bloempje zulke gekartelde bloemblaadjes heeft. Bewijst maar weer dat je nooit te oud bent om te leren.
Straks na het slapen is het weer zover en gaat het leuke werk weer beginnen na de vakantie. Velen van jullie zullen er niets aan vinden, maar ik geniet er van! Volgende log meer hierover.
Slaap lekker voor straks en een hele fijne vrijdag gewenst! Op naar het weekend.
Donderdag 28 September 2006 om 00:00
In augustus heb ik een logje geschreven over wat er gebeurd zou zijn als ik geen oorontsteking had gehad. Ik zou dan onder andere naar een maisdoolhof zijn gegaan met een kleindochter. Kon helaas niet doorgaan, maar op een later tijdstip zouden we met z'n tweeën nog iets gaan doen.
En gisteren was die dag. Het doolhof lokte haar niet meer zo. Ik wist trouwens niet eens of het mais al van het land zou zijn gehaald. Ze wilde de film Garfield2 wel zien. Dus zat Hanny op een zonnige dag binnen in een mooie nieuwe bioscoop in Emmen. Een grote zaal - ik schat ongeveer 200 plaatsen - en er waren zegge en schrijven 16 bezoekers. Is me vaker overkomen. Je vraagt je dan af hoe die bioscopen kunnen blijven bestaan.
Ze vond het wel een grappige film. Eerlijk gezegd vind ik de strip leuker dan de film. Het is wel knap hoe hij gemaakt is, maar het niveau van acteren is bedroevend. Nu moet je niet al te kritisch zijn als je met een kleindochter op stap bent. Het belangrijkste is dat zij zich amuseert. En dat deed ze. Zeker met een flesje drinken en een grote bak popcorn erbij, dan kan zo'n middag niet meer stuk.
Weer terug bij haar huis ben ik met de voorbereiding begonnen voor mijn verzetje van komende vrijdag. Maar daarover vertel ik meer in mijn log over die dag.
Voor nu welterusten en een hele goede donderdag.
Woensdag 27 September 2006 om 00:00
Voor het eerst sinds tijden regende het gisteren.
Mooie gelegenheid om een computerlesje voor mijn computervriendin in elkaar te knutselen. Het onderwerp is het opslaan van documenten, want daar heeft ze wat moeite mee.
Nu duurt het opschrijven van die lesjes niet lang. Waar de meeste tijd in gaat zitten, is het maken van de printscreens en het bewerken daarvan tot bruikbare plaatjes. En ook het plaatsen op de pagina zodat het duidelijk voor haar wordt welke stappen ze achtereenvolgens moet nemen om het gewenste resultaat te krijgen, kost best veel tijd. En dit was er gisteren een prima dag voor. Al dat geknutsel vind ik leuk om te doen, maar het moet geen stralend weer zijn, want dan ga ik liever naar buiten.
Dat het regende maakt van de dinsdag voor mij nog geen aquadag. Dat doet wel het aquajoggen. Ik ben een fanatiek aquajogster en wel om de volgende reden: ik wil van de winter zonder spierproblemen kunnen skiën. Vroeger zat ik altijd op skigym, maar dat gaf steeds meer problemen met mijn hoofd, door het vele rennen en springen. Doordat ik mijn arm niet goed kan gebruiken, forceerde ik hem teveel tijdens het lopen en dat gaf weer extra hoofdpijn. Toen heb ik eens een proefles meegedaan met aquajoggen en dat beviel hartstikke goed. Goed de spieren kunnen trainen zonder iedere keer maar weer klappen te moeten opvangen die je krijgt tijdens rennen en springen. Bijkomend voordeel is, dat ik nu nog minder spierpijn heb de eerste dagen van de skivakantie dan toen ik aan skigym deed. Dus daarom: dinsdag aquadag! En gisteren was het de eerste keer na de vakantie dat ik er fysiek toe in staat was om mij te laten opjutten door de badmeester en nog wat meer te bewegen. Het is me heel goed bevallen. Vandaag zal ik wel merken of ik te fanatiek ben geweest.
We hadden wel pech gisteren en dat terwijl het een donkere dag was. Ons "gordijn" kon niet meer naar boven of beneden. Het ophaalkoord was gebroken. Het zijn een soort lamellen, maar dan van stof. Erfenis van de vorige bewoonster. Voordat er iemand kwam om de schade op te nemen, duurde even. Dus zaten wij aardig in het donker op deze regenachtige dag. Het "gordijn" is er nu tijdelijk afgehaald (zodat we 's avonds aardige inkijk hebben), totdat het nieuwe koord er is.
Slaap lekker en hopelijk hebben jullie net zo'n gezellige dag als ik verwacht te krijgen!
Dinsdag 26 September 2006 om 00:00
Er is een oud "versje":
maandag wasdag
dinsdag strijkdag
woensdag gehaktdag
donderdag kuisdag
vrijdag visdag
zaterdag (deze weet ik niet, wie wel?)
zondag rustdag
Het wassen had ik echter zaterdag al gedaan. Ik hoefde alleen nog wat op te vouwen en dat heb ik 's morgens heel vroeg (wekker liep om 5.15 uur af) gedaan nadat Annemarie naar het zwembad was verdwenen. De rest van de dag had ik dus helemaal vrij en kon het maandag fietsdag worden.
Na het middageten en nadat ik mijn tweewekelijkse beurt had gehad bij de fysiotherapeut (die me trouwens wel heel erg goed heeft aangepakt), zijn Jan en ik op de fiets gestapt en hebben we ongeveer 25 km gefietst. Het was heerlijk fietsweer. Alleen jammer dat de zon er niet echt door wilde komen. Daar hebben wij al dagen last van. Het is steeds niet helder door het vocht in de lucht. Onderweg hebben we veel gezien. Bijvoorbeeld:
Lakenvelder koeien ("een Lakenvelder is geheel rood of zwart, met alleen een witte band over de middenhand"):
Ezels en schapen:
Een mooie vaart:
Een windmotor, ook wel Amerikaan genoemd:
Een zwerm kievieten:
Rustende eenden en meeuwen:
Een aalscholver (vinden de vissers een grote concurrent en zijn hem dan ook liever kwijt dan rijk) en een meeuw:
En tot slot een stukje nostalgie, melkbussen op een steiger:
Al met al hebben we een heel plezierige fietstocht gehad.
De uitsmijter van deze log:
Gisteren werd door het ministerie van binnenlandse zaken een nieuwe rampencampagne gestart. Onder het motto ‘rampen vallen niet te plannen, voorbereidingen wel’ probeert de overheid door middel van deze campagne mensen bewust te maken van de risico’s die zij lopen in hun buurt of in hun regio. Dat lijkt mij wel nodig ook zo'n campagne, gezien het feit dat kortgeleden een site van start is gegaan met daarop risicokaarten van iedere provincie. In het kort is een risicokaart: "Een plattegrond met informatie over locaties van mogelijke risico’s." Als je als overheid zo duidelijk aangeeft waar kwetsbare installaties zijn en zo bij wijze van spreken kwaadwillenden uitnodigt om daar actie te ondernemen, dan moet je naar mijn idee inderdaad de bevolking uitgebreid gaan voorlichten hoe te handelen bij een ramp.
Ik hoop dat iedereen vannacht veilig kan slapen en morgen gezond (en veilig) weer op!
Maandag 25 September 2006 om 00:00
Jan en ik hebben van een heel luie zondag genoten. Lekker niks doen. Nou ja, wel even een wasje weggewerkt, zodat Annemarie morgen alles schoon en gestreken kan meenemen. Maar we hebben niet gefietst, terwijl het heerlijk fietsweer was. We zijn nergens naar toe gereden, terwijl sommigen het misschien heel leuk hadden gevonden als we op bezoek waren gekomen. Zelf kregen we ook niemand op visite. Niets van dat alles. Gewoon lekker thuis lekker niksen.
Annemarie was de actiefste in de familie. Spreekt af met familie dat zij haar huisje komen bewonderen, maar moet daar zelf ook naar toe rijden, omdat ze er niet geslapen heeft (uit naar een date die geen date is) en dan weer terug naar hier, om vervolgens vandaag weer naar haar eigen huis te gaan. Is dit verspilling van energie of niet!
Geen wonder dat poes een nieuw plekje heeft gezocht om rustig te kunnen liggen. Want bij zo'n drukteschopper op bed ligt het denk ik niet zo prettig.
Afgelopen vrijdag had ik mezelf weer een bloemetje cadeau gedaan. Omdat het zo'n luie dag was en ik te lui was om veel te verzinnen voor deze log, hieronder een paar foto's van de bloempjes.
Iedereen die dit logje leest, wens ik welterusten (als je nog niet slaapt) en een hele goede en gezonde week toe.
Zondag 24 September 2006 om 00:00
Er is gisteren weinig gebeurd. Wel moesten we vroeg opstaan omdat Jan met een kleinzoon naar de SpaceExpo te Noordwijk zou gaan. Hij zou opstappen in Assen. Maar het hele perron stond vol mensen die allemaal met dezelfde trein meewilden. Alles zat en stond vol in de trein, ook de 1e klas. Hij heeft toen nog geprobeerd de volgende (stop)trein te pakken, maar van hetzelfde laken een pak. Uit arrenmoede heeft hij, na overleg met de schoondochter, besloten toch met de trein op stap te gaan, maar dan wat later. Echter niet naar Noordwijk, daarvoor was het te laat geworden, maar naar Utrecht, het spoorwegmuseum. Dat vonden beiden ook interessant. En SpaceExpo komt nog wel.
Annemarie en ik hadden dus het rijk alleen. Ze wilde graag fietsen en fotograferen. Toen wij weg zouden gaan, betrok de hemel wat en durfden wij niet het vrije veld in te fietsen. (Achteraf gezien had het gemakkelijk gekund.) Dus op naar het dorp. Je kon op je vingers natellen, dat er van fotograferen dan niet meer veel zou komen. Winkeltje in, winkeltje uit. Op zoek naar een nieuwe telefoon, want het abonnement is binnenkort afgelopen. Lekker ijsje gegeten (nog bedankt!) en tot slot naar huis gegaan met ieder een rode roos, gekregen van een promotieteam van de PvdA.
Thuis heeft ze me geholpen om het liedje waarover ik eerder deze week schreef op de log te krijgen. Het gaat nog niet zoals het moet. Dat hoop ik nog een keer van iemand te leren. Maar in ieder geval kan het nu toch geplaatst worden. Ik zal de Nederlandse vertaling ook opschrijven.
(dubbelklikken dan start de muziek)
Het het nog nooit zo donker west.
Ze woonden samen in een huisje
Zij was wat stijf door reumatiek
Toch konden zij zich prima redden
In ’t kleine huisje achter de dijk.
De kinderen waren al lang de deur uit
Toch kwamen ze vaak nog naar de oude plek
En meestal hadden ze ’t over vroeger
Dan wisten ze allemaal wat hij zei.
refr.:
Het is nog nooit, nog nooit zo donker geweest
Of ’t wordt altijd wel weer licht.
Zes kippen en een oude geit
’n Varkentje in ’t hok en ’n stukje land
En tweemaal daags even door het laantje
En dan hield oma hem bij de hand.
Zijn hele leven had hij gewerkt
En moeke met acht kinderen thuis
’s Zomers heel vroeg aan het maaien
En pas tegen melkenstijd bij huis.
refr.:
Toen op een zondag in december
Krijgt opa ’t zomaar zo benauwd
Zijn dochter brengt hem dan naar de stad toe
Omdat ze ’t eigenlijk niet vertrouwd.
De volgende dag is hij overleden
’t Heeft mij voor ’t oudje zo begroot
Misschien was ’t beter andersom geweest
Want drie weken later was ze dood.
refr.: 2x
De dood dat heb je niet voor ’t zeggen
Want beiden wilden ze graag gelijktijdig
Ze rusten zacht daar op ’t kerkhof
Vlak bij ’t huisje achter de dijk.
refr.: 2x
Slaap lekker voor zo en een hele fijne zondag!
Zaterdag 23 September 2006 om 00:00
Het is een drukke dag geweest gisteren. Eerst naar Groningen om de laatste klusjes in het huisje van Annemarie te doen, zoals daar zijn: planken plaatsen, verven, stofzuigen en kast leeghalen. Jan had gelukkig goed gemeten, zodat de planken snel op hun plaats lagen. De groene muur moest nog een keer geschilderd worden en dat was ook zo gebeurd.
Voordat we weggingen, hebben we een kast leeggeruimd, omdat hij aan de muur moest worden verankerd, aangezien hij nogal wiebelig stond. Daarvoor is Jan samen met Annemarie 's avonds nog een keer naar Groningen gereden.
Omdat de werkzaamheden vlotter liepen dan verwacht, zijn we Groningen nog even in geweest. Uiteraard had ik mijn fototoestel bij me. Hieronder een impressie wat me zoal opviel.
In mijn jonge jaren heb ik veel gezeild, niet alleen op kleine boten, maar ook redelijk vaak op grote oude schepen zoals botters, tjalken en klipperaken. Daarom gaat mijn hart altijd open als ik dit plekje van Groningen zie.
In een andere vaart ligt een "Mondriaan" woonboot.
Wij hebben ook rondgekeken in een heel mooi hofje. Bij het weggaan viel mijn oog op dit bord (zouden studenten zich hier werkelijk aan houden?)
Sommige Groningers zijn heel creatief in het versieren van hun fiets.
Annemarie woont in een "koninklijke" buurt (cafés Groene Draeck en Soestdijk).
Mocht ze in de toekomst nog eens bepaalde plannen hebben, dan hoeft ze ook niet ver te lopen.
Bestaat er toeval? Op een gegeven moment kwamen wij in de buurt van een draaiorgel (jammer toch dat alles tegenwoordig gemotoriseerd is aan die orgels in plaats van het ouderwetse handdraaiwerk). En wat werd er gespeeld: 't Het nog nooit, nog nooit zo donker west. Ik hoop dit weekend met hulp van Annemarie het liedje te kunnen laten horen.
Gisteravond heeft Jan dus de kast vastgeschroefd aan de muur, zodat hij niet meer om kan vallen. Wat ons betreft zijn de klussen nu geklaard, denk ik. Als we nu naar Groningen gaan, dan is het gezellig even langs wippen, zonder te hoeven werken.
Welterusten voor straks en een heel fijn weekend!
Vrijdag 22 September 2006 om 00:00
Woensdagochtend heeft Jan de auto's gewassen (en wee degene die ze weer vuil maakt). Wat is daar nu zo bijzonder aan dat ik erover schrijf in een logje. Hij had de garagedeur en de deur naar de bijkeuken open laten staan. Gevolg: allemaal muggen binnen. Nu wil het geval dat ik aardig allergisch ben voor alle mogelijke steekbeesten. Zo heb ik ooit eens een wespensteek in mijn bovenbeen gehad, waardoor ik een bult kreeg van ongeveer 26x14x6 cm. Van iedere muggenbeet krijg ik ook behoorlijk grote bulten. Dus ik heb het niet zo op die beesten (ook al omdat ze 's nachts zo hinderlijk om je hoofd zoemen). Ons huis is daarom rijkelijk voorzien van horren. Maar niet bij de garagedeur (is een beetje lastig bij zo'n deur toch?) en ook niet bij de deur van de bijkeuken. Gisterochtend ben ik daarom driftig op muggenjacht gegaan en binnen de kortste keren had ik er een stuk of 20 te pakken. Een geluk bij een ongeluk is dat de slaapkamerdeur al die tijd dicht heeft gezeten, dus vannacht kan ik hopelijk rustig slapen als er nog van die beesten ontsnapt zijn aan mijn dood en verderf zaaiende jacht.
Al vele producten heb ik geprobeerd om muggen te verjagen en jeuk te bestrijden. Milieuonvriendelijk en milieuvriendelijk. Maar niets helpt eigenlijk. Ze weten me altijd te vinden. Jan wordt (haast) nooit gestoken, altijd ben ik de klos.
Het apparaatje rechtsonder geeft een klein stroomstootje wat de jeuk zou moeten verminderen. Helpt ook niet.
Maar Eureka, eindelijk heb ik iets gevonden dat niet alleen de jeuk vermindert, maar dat er ook voor zorgt dat ik minder grote bulten krijg. En zelfs zorgt het er geloof ik voor dat ik minder aantrekkelijk ben voor die akelige beestjes. Ik sla best nog wel eens een mug dood die vol met bloed zit, maar zelf heb ik dan geen noemenswaardige bulten en geen jeuk. Jan is dan wel eens gestoken. Blijkbaar is het nu: vrouw(mug) zoekt man(Jan). Wat voor wonderapparaat dat is?
Een Stamp It! Dit apparaatje moet je ongeveer 5 seconden stevig in de huid drukken. Daardoor wordt het speeksel (de bult) naar een dieper gelegen huidlaag gedrukt, waarna je lichaam antistoffen aanmaakt en gelijk een einde maakt aan de jeuk. Door die antistoffen schijn je in de toekomst ook minder last te krijgen van muggensteken. Nu zijn er mensen die met een nagel een kruisje zetten in een bult. Dat heeft hetzelfde effect. Maar aangezien mijn nagels altijd kort tot zeer kort zijn, lukt me dat niet zo goed. Ik heb het apparaatje ooit voor ongeveer 1 euro gekocht bij Blokker. Het hangt aan mijn sleutelbos, dus heb ik het altijd bij me.
Genoeg nu over muggen. Nu iets heel anders. Gisteren haalde ik de braadpan uit de vaatwasser. Het bleek dat hij nog niet helemaal schoon was. Er zaten nog wat aanbaksels in. Daarom heb ik er een klein beetje afwasspul en water in gedaan en dat heb ik aan de kook gebracht. Hoe het kwam, weet ik niet, maar ineens viel mijn oog op mooie figuren en bellen in de pan. Het watermens, dat ik ben, heeft toen een hele tijd staan genieten boven die pan op het fornuis. Help, ben ik wel helemaal normaal? Nee dus, ik heb een watertic.
En toen kregen we gisteren van de postbode iets onverwachts: een ontzettend leuk zelfgemaakt verhuisbericht van Annemarie. Het wordt nu dus aan familie en vrienden bekend gemaakt dat zij de deur uit is.
DE VOGEL IS DUS ECHT GEVLOGEN!
Ook op deze plaats wens ik haar alle geluk van de wereld toe. Ik hoop dat zij een heel fijne studententijd heeft en dat zij veel plezier heeft in haar "appartement", met vrienden, vriendinnen en collega-studenten. De deur hier thuis is altijd open voor haar en ook de telefoon staat tot haar dienst als er toch behoefte is aan steun en goede raad, of zo maar voor de gezelligheid.
In deze log is een beetje van de hak op de tak gesprongen. Van muggen via het water naar een eigen huis. Moet kunnen, dacht ik. Ik hoop dat iedereen een goede nacht heeft zonder hinderlijk gezoem, zodat fris aan de laatste werkdag van de week begonnen kan worden. Sterkte daarmee. Het ziet er goed uit voor het weekend dat gaat komen wat het weer betreft. Voor je het weet, is de dag voorbij en heb je vrij!
Donderdag 21 September 2006 om 00:00
In een vorige log heb ik verteld over de nieuwe fietsbrug. We hebben vorig jaar nog een andere fietsbrug gekregen van het "dorp" over de snelweg naar een industrieterrein. Ook hier in het noorden wordt de ruimte langs de snelweg zo langzamerhand helemaal ingenomen door industrieterreinen, zodat er weinig groen meer is te zien. En dit terrein moest ook bereikbaar zijn per fiets was de filosofie van de gemeente. Het is een apart ontwerp geworden. Midden op de snelweg staat een grote cirkel. Als je op de snelweg rijdt, lijkt het net of er alleen maar een paal staat. Maar als je er vlakbij bent, zie je die cirkel. Die is nodig om het wegdek goed te ondersteunen, want de weg maakt een bocht. Als 's avonds de verlichting brandt op de fietsbrug, dan is dat een spectaculair gezicht. We moesten gisteren een boodschap doen op het industrieterrein en dat was mijn kans om foto's te maken. Vanaf de snelweg lukt het misschien ook nog wel een keer, maar daar reden we vandaag niet.
Een aantal loggers schreef, naar aanleiding van mijn stukje over het overlijden van de moeder van onze lieve vriendin, dat ook zij in familie- en vriendenkring afscheid hadden moeten nemen van dierbaren. Daarom wilde ik graag een liedje van Ede Staal laten horen. Ede Staal was een Groningse leraar/zanger met een prachtige stem, die mooie en grappige liedjes schreef. Helaas is ook hij overleden. Een van zijn liedjes heet 't Het nog nooit, nog nooit zo donker west. Dat past een beetje bij moeilijke tijden. Ik wilde de muziek laten horen, maar ik weet nog niet hoe ik dat moet doen. Annemarie heeft beloofd mij daar mee te helpen. Zodra ik het door heb, kunnen jullie het ook horen. Ik wilde alvast de tekst plaatsen en dat lukte ook wel, maar de regelafstand werd veel te groot (door te Enteren). Dus dat moet ik ook aan Annemarie vragen. Die krijgt het druk met mij. Of het dit weekend lukt weet ik niet, want zij is redelijk bezet, geloof ik. Zodra ik alles onder de knie heb, wordt het geplaatst. En wat in het vat zit, verzuurt niet (eigenlijk is dit een raar gezegde, want zuurkool wordt in het vat gemaakt, is dus wel verzuurd).
Een fijne donderdag toegewenst en tot de volgende log.
PS Door de snelle reactie van Annemarie kan ik hieronder de tekst van het liedje plaatsen. Het is weliswaar Gronings, maar ik denk dat het toch te begrijpen is.
Ze woonden soamen in ’n hoeske
Zai was wat stief van reumetiek
Toch konden de zok hail nuver redden
In 't lutje hoeske achter diek
De kinder waren al laank de deur oet
Toch kwamen ze voak nog op 't ol stee
En mainstied hadden ze 't over vrouger
Din wizzen z'apmoal wat e zee
refr.:
't Het nog nooit, nog nooit zo donker west
Of 't wer altied wel weer licht
Zes hounder en 'n olde sege
'n Swientje op 't hok en 'n kaampke laand
En twijmoal doags even over ’t loantje
En din huil opoe hom bie d'haand
Zien haile leven haar e aarbaid
En moeke mit acht kiender thoes
Bie zummerdag hail vroug aan’t maaien
En pas om melkenstied bie hoes
Toun op 'n zundag in december
Krigt opa 't zomor zo benauwd
Zien dochter brengt hom din noar stad tou
Omdat ze t'aiglieks nait vertraauwt
En anderdoags is e overleden
't Het mie veur 't olske zo begroot
Meschain was 't beter andersom west
Want drij week loater was ze dood
De dood dat heb je nait veur ’t zeggen
Want baaide wollen ze geern geliek
Ze rusten zacht doar op ’t kerkhof
Vlak bie 't hoeske achter diek
Hopelijk kan ik na het weekend ook een link zetten om het liedje te beluisteren.
Woensdag 20 September 2006 om 00:00
Mijn jonge jaren heb ik doorgebracht in Den Haag. Daar hebben alle schoolkinderen vrij op de 3e dinsdag van september. Mooi meegenomen, hoor ik jullie denken. Dat was voor mij, mijn zus en mijn broers niet zo. Onze familie woonde voor het grootste deel in Zeeland en wat is er nu mooier om in Den Haag te gaan logeren rond die 3e dinsdag en naar - of de rit met de gouden koets te gaan kijken, - of naar de rijtoer die toen 's middags nog werd gehouden (is inmiddels gelukkig afgeschaft). Het gevolg was dat wij heel vaak als gids moesten dienen en dus uren stonden te wachten tot er eindelijk eens koetsen voorbijkwamen. Van de optocht met de gouden koets kon je dan alleen wat zien van de militairen, orkesten en paarden, maar van wat er in de koetsen zat, kon je niet veel zien. Dat kon je wel bij de rijtoer. Daar werden meestal open rijtuigen voor gebruikt. Maar wat je dan zag, was geen gezicht. "Koninklijke" mensen met een dikke laag schmink op hun gezicht. Zag er echt niet uit. Zeker niet bij de man in het gezelschap (er waren vroeger nog geen andere mannen in beeld bij de familie dan Bernhard). En als we geen logés hadden, moesten we verplicht luisteren naar de radio (ja ja, dat waren nog eens andere tijden).
Daarom heb ik altijd gemengde gevoelens bij prinsjesdag. Wat een flauwekul dat voorlezen van al die kleine stukjes van de verschillende departementen, terwijl er later in de Kamer uitgebreid over wordt onderhandeld, waardoor de uitkomst net anders is dan ons is voorgespiegeld in de Ridderzaal. Als ik dat nu zie en hoor op de tv, dan luister ik eigenlijk niet, maar kijk alleen maar naar de hoedjes. Ik heb wel wat met hoeden en petten, dus ik geniet.
Maar foei oh foei, vandaag ben ik het totaal vergeten. We waren druk bezig en zijn daarom die hele vertoning vergeten. Ik vond gelukkig nog een fotocollage van hoedjes die vorig jaar zijn gedragen.
Waar waren we dan wel zo druk mee, vragen jullie je misschien af. Jan was aan het zagen. Er moeten in de slaapkamer en de keuken van Annemarie nog 2 planken worden geplaatst, om meer opbergruimte te krijgen en een kier tussen bed en wand te vullen. Maar op de plaatsen waar ze moeten komen, zijn steunbalken en verwarmingsleidingen. Dat maakt het nodig dat er stukken uit de planken moeten worden uitgezaagd. Dit moet natuurlijk wel op de juiste plek gebeuren. Daarom hoop ik dat Jan goed gemeten heeft. Dat zullen we vrijdag zien, als het spul geplaatst wordt.
En ik, ik heb gestreken. Had het dus best naar mijn zin. Muziekje erbij en het liep als een trein. Toen de normale was gestreken was, had ik nog iets speciaals. Als er een baby geboren wordt in de familie- of vriendenkring gebruik ik het geboortekaartje om er een t-shirtje mee te bedrukken. Altijd geslaagd cadeautje. Voor Jennéh had ik er ook een gemaakt. Nu blijkt dat haar grote zus nooit zo'n t-shirtje heeft gekregen. Dat maakte ik in die tijd nog niet. Dus ik heb beloofd er voor haar ook eentje te maken. Ze wilde graag een groot shirt, maar het wordt niet mooi als je een klein kaartje zo moet vergroten. Daarom krijgt ze ook een kleintje. Dat kan ze in haar kamer hangen. Een groter shirt met een paard erop, krijgt ze later nog van me. Nu wil het geval dat zij niet alleen een zusje heeft gekregen, maar ook een broertje (haar moeder heeft een nieuwe vriend). Daar kregen wij ook een geboortekaartje van. Werk aan de winkel dus. Ik moest de afbeeldingen nog een beetje bewerken, en toen dat klaar was, heb ik ze met de nog warme pers op de shirtjes gedrukt. Wel geslaagd, dacht ik zo.
Als wij 's avonds eten, schijnt in deze tijd van het jaar de zon precies op het raam waar de eettafel bij staat. Hij scheen precies door een spinnenweb heen, wat een heel apart effect gaf. In werkelijkheid was het mooier dan dat ik het op de foto heb. Maar ik ben niet zo handig met handinstellingen zoals sluitertijd etc. (weet absoluut niet wat ik daarmee aan moet want de handleiding van de camera is in het engels en als ik ergens problemen mee heb is het daarmee; was het maar duits geweest, daar heb ik minder moeite mee), daarom werk ik met automatische instelling. Maar ik vind het toch wel een mooi plaatje geworden.
Ik geloof, als ik de foto zo zie, dat de ramenwasser (Jan) binnenkort weer aan het werk moet.
Conclusie van dit alles is, dat ik dit jaar toch wel een aparte prinsjesdag heb gehad. Maar het was wel een geslaagde dag. Hoop dat jullie morgen ook een geslaagde dag hebben.
Dinsdag 19 September 2006 om 00:00
Gisteren hebben we Annemarie, zoals we al eerder gedaan hebben, naar Groningen gebracht. Omdat de werkzaamheden in haar "appartement" bijna zijn afgerond, op het plafond in haar douche na, heb ik voorgesteld dat haar visjes ook meegenomen zouden worden. Dat vond ze goed en daarom heb ik als de wiedeweerga de kom schoongemaakt. En toen ik de beestjes weer terugzette, heb ik nog een keer heel precies geteld (maar dat had ik de vorige keren ook gedaan). Dit keer kwam ik tot 46 (toch wel knap van mij om het aantal uit te breiden *grinnik*). In ieder geval zijn het er dus ruim 40.
Een laatste restant van haar spullen en nog wat planten hebben we ook meegenomen. Nou ja, er ligt nog genoeg, maar dat zijn meer "jeugdherinneringen" en daarvoor is geen plaats in haar huisje. Dat bewaren wij wel op zolder tot ze in de verre toekomst in een groter huis komt te wonen waar meer opbergruimte is. Haar kamer hier is nu aardig kaal en niet meer zo gezellig als hij was. Dat krijg je ervan als je de deur uitgaat. En dat is vandaag dus echt gebeurd: DE VOGEL IS GEVLOGEN. Ter "ere" van dit bijzondere moment heb ik gisteren mijn kopfoto en handtekening aangepast.
Zoals ik al eerder heb gezegd, zullen we haar best een beetje missen. Maar het is goed dat ze nu zelfstandig woont. En hoe meer ze haar draai vindt, hoe minder ze afhankelijk van thuis is en hoe minder we haar zullen zien. Zo hoort het ook. We gunnen haar haar vrijheid en hopen dat ze heel gelukkig wordt.
Wie er wat meer moeite mee heeft, is Petje. Ze kon vandaag haar draai niet zo goed vinden. Gistermiddag ging ze, nadat ze gegeten had, naar boven naar de kamer van Annemarie en daar heeft ze minstens 5 minuten heel klaaglijk zitten miauwen, een soort huilen . Het geluid ging door merg en been. Ik was met iets bezig en kon helaas niet naar haar toe om haar wat af te leiden.
Gistermiddag heb ik (Jan was niet lekker en kon niet mee) afscheid genomen van de moeder van een lieve vriendin van ons. Zij is vorige week plotseling overleden. Dat heeft veel indruk gemaakt op een heleboel mensen, want het gebeurde tijdens een uitstapje van de bejaardensoos. Zij waren in het kookmuseum in Appelscha en na de rondleiding, was er een koffietafel. Terwijl ze gezellig met z'n allen koffie dronken en koek aten, zei ze tegen haar man: ik voel me een beetje raar en weg was ze. Een enorme consternatie natuurlijk onder al die ouderen. Het werd zo wel een heel akelig uitstapje. De bijeenkomst in het crematorium werd door zeer velen bezocht. Veel van de ouderen die erbij waren toen het gebeurde, hadden het nog steeds te kwaad. Het was, heel begrijpelijk, dus een behoorlijk emotionele toestand.
Het was al met al een beetje een aparte dag. De een die uitvliegt naar een nieuw leven en de ander die het leven "uitvliegt". Dat hoort bij het leven.
Mijn wens voor de komende week (en voor alle komende weken, maanden , jaren) is dat iedereen gezond is en blijft!
Welterusten voor straks en een fijne dinsdag!
Maandag 18 September 2006 om 00:00
Nadat Annemarie vertrokken was naar Ameland en Jan naar Heerenveen voor de voetbalwedstrijd van z'n cluppie, was het stil in huis. In een woord S A A I !
(iedere gelijkenis berust op louter toeval)
Ik ben alle logs van de "ezelbijeenkomst" in Leiden gaan afstruinen om de verhalen erover te lezen en foto's te bekijken, want ik was heel benieuwd hoe het geweest was. Van Annemarie had ik niet veel gehoord, aangezien die aardig duf was toen ze van bed kwam. Maar ja, wat wil je. Pas om 01.30 uur thuiskomen, nog een logje plaatsen, daarna gaan slapen en vervolgens om 07.30 uur weer op om op tijd bij de boot te zijn.
Ook ben ik maar wat gaan strijken (sssssssssssttttttt niet verder vertellen hoor dat ik dat wel eens op zondag doe), zodat het spul van Annemarie klaar ligt om meegenomen te worden naar haar "appartement".
Inmiddels was het zeer heiïg weer geworden, wat niet uitnodigde om een eindje in m'n uppie te gaan fietsen en fotograferen. Toen heb ik maar weer eens wat aan een lesje gewerkt voor mijn computerleerling.
Als eerste kwam Jan weer thuis. Helemaal in de wolken, want "zij" hadden gewonnen met 3-0! En toen Annemarie ook weer in huis was, was het gedaan met de saaiheid. Zij had veel te vertellen en een heleboel foto's om te bekijken.
Het bezoek aan Leiden is dus een groot succes geweest. Dat deed mij eraan denken dat wij in onze vakantie een bezoekje hebben gebracht aan Den Bosch. Daar hebben wij niet alleen rondgewandeld, maar ook een rondvaart gemaakt op de Binnen Dieze. De moeite waard. Misschien een idee voor loggers die daar in de buurt wonen, om zoiets te organiseren. Het voordeel daarvan is, dat je de mensen niet zult horen klagen over zere voeten.
Helaas is het weekend weer voorbij en wacht het leven van alledag weer. Maak er wat van, dan vliegt de tijd en is het zo weer weekend! Slaap lekker voor straks.
Zondag 17 September 2006 om 00:00
Het "dorp" waar ik woon vind ik nu niet bepaald de meest interessante plaats qua bezienswaardigheden. Maar zo hier en daar is er toch wel wat leuks te zien. Vandaag tijdens onze fietstocht kwamen we zowel iets "ouds" en als nieuws tegen.
In 1921 (dus nog niet zo heel oud vergeleken bij veel andere gebouwen in Nederland) kreeg architect Cees de Boer opdracht 6 woningen en een school te ontwerpen. Hij schakelde kunstenaar Theo van Doesburg in voor de kleuroplossingen. Het volgende kwam uit de bus:
De woningen werden in de primaire kleuren geschilderd, dus rood, geel en blauw.
Voor de Landbouwschool werden de secundaire kleuren gebruikt (oranje, groen en violet).
Niet iedereen was even gelukkig met de kleuren. Binnen een jaar waren de huizen weer overgeschilderd en de school kreeg in eerste instantie helemaal niet de beoogde kleuren.
Een aantal jaren geleden is na rijp beraad en in overleg met de bewoners besloten de voorgestelde kleuren weer aan te brengen. Je kunt het mooi vinden of niet, maar het heeft wel iets aparts. Toch is het niet gek dat het buurtje de Papegaaienbuurt wordt genoemd.
Dit was dus het "oude" dat we tegenkwamen. Het nieuwe is geen gebouw maar een fietsbrug.
Als je voorheen ons "dorp" binnenkwam vanaf de snelweg, dan kreeg je meteen te maken met stoplichten. Nu is de tendens om de stoplichten zoveel mogelijk af te schaffen en rotondes aan te leggen. Niets nieuws in Nederland. Wel is het zo dat fietsers op deze rotondes voorrang hebben. Het is vermakelijk om te zien hoe goed de fietsers hier richting aangeven. Maar omdat er dus vrij veel verkeer van de snelweg afkomt en het bovendien een doorgaande weg betreft naar andere plaatsen, zou zo'n rotonde toch wel wat onveilig zijn voor de tweewielers. Daarom is gekozen voor een grote fietsbrug die zich dwars over de rotonde slingert. Toch kleven er bezwaren aan deze "brug". Om de hellinghoek niet te groot te maken, is er een behoorlijk lang talud gekomen en om de lengte te halen, zijn er bochten in gemaakt. Hij wordt dan ook de Slinger genoemd. Veel ouderen hebben er wel problemen mee om bovenop te komen. En ouders hebben problemen met hun kinderen die te hard naar beneden denderen. Bovendien moet je of bij het oprijden of bij het verlaten de weg oversteken. Dat is nu ook niet bepaald veilig. Cruyff zijn uitspraak geldt dus ook hier: Elk voordeel heb zijn nadeel.
Hieronder een aantal foto's van de brug. Ze zijn niet al te helder, want er was hier de hele dag wat sluierbewolking.
En dan nu de uitsmijter van de dag:
Petje was buiten toen wij terugkwamen van het fietsen en wilde heel graag naar binnen.
Moet je me nu echt fotograferen. Ik wil naar binnen!
Nou word ik echt boos hoor als je me niet binnen laat!
Ok dan, ik zal wel wachten, maar hier word ik wel verdrietig van.
Rond 11 uur gisteravond kwam er een sms'je van Annemarie binnen dat ze nog steeds in Leiden was. Het is daar blijkbaar erg gezellig. Ik ben benieuwd hoe laat ze thuis is. En dan te bedenken dat ze vandaag vroeg op moet, want ze wil naar Ameland foto's maken (omdat ze vorige week niet goed waren gelukt). Hoe zal die nieuwe serie eruit zien, vraag ik me af?! Schots en scheef denk ik en bewogen, omdat ze alles waarschijnlijk niet zo helder ziet en trillende handen heeft. Dus kijk allemaal maandag naar haar log. Daar zullen vast heel bijzondere foto's op staan!
Welterusten voor straks en een hele fijne zonnige zondag.
Zaterdag 16 September 2006 om 00:00
Gisteren heb ik met Annemarie een eind gefietst. Nou ja, gefietst, meer stilgestaan om overal en nergens te fotograferen. Haar nieuwe camera moet uitgebreid getest worden. Vanzelfsprekend had ik de mijne ook bij me. Hieronder wat plaatjes.
Niet alleen wordt er gefotografeerd, maar ook gepootjebaad (of is het pootjegebaden).
Een eenzaam veertje.
Mijn droom: aan het water wonen met een bootje aan de steiger. Helaas zal dit wel altijd een droom blijven.
Ook zagen we een zwaan. Hij/zij was maar zielig alleen. Maar liet zich van zijn/haar beste kant zien, want het leek net of hij/zij voor ons poseerde.
Vlak bij ons huis staan, naar mijn idee, heel aparte bomen. Ik had ze nooit eerder gezien voor ik hier kwam wonen. Het zijn vleugelnootbomen. Hebben heel lange zaden. Best decoratief.
Het eerste wat ik 's morgens doe als ik opsta is Petje eten geven. Daarna zijn de visjes aan de beurt. Die zien me altijd al bezig om het voer fijn te prakken. Dan is het een gekrioel van beestjes, die lijken te schreeuwen: wij hebben honger. En als ik eten heb gegeven, vliegen ze nog meer door elkaar heen om het eten voor elkaar weg te snaaien. Ze zijn dan zo druk bezig elkaar troeven (aas) af te vangen, dat ze vergeten te eten. Altijd een leuk gezicht.
En als Annemarie thuis is, begroet ze haar visjes ook altijd even. Ze steekt dan haar vinger in het water en krijgt dan van ieder visje een kusje. Heel schattig.
Zo, het is weekend. Ik wens iedereen heel fijne dagen. En als jullie naar Leiden gaan: veel plezier en een leuke rondwandeling.
Welterusten voor zo.
Vrijdag 15 September 2006 om 00:00
Na eergisteren de hele dag te hebben gesjouwd, hebben we het gisteren heel kalmpjes aan gedaan. Lekker uitslapen, ontbijtje, krantje lezen en toen was het al weer tijd om een boterhammetje te eten. Een beetje gefietst, wat kleertjes gekocht met een voordeelbon voor trouwe klanten. Heerlijk niets doen. Het was ook geen weer om druk bezig te zijn. Veel te warm. Dit weer hadden we in augustus moeten hebben. Gelukkig hebben we dat niet zelf in de hand, want wat zou er dan een ruzie zijn op deze planeet.
Zo tegen vijfen ging de telefoon: Annemarie. Mevrouw had haar OV-kaart hier thuis laten liggen.
Ze kon natuurlijk wel naar huis komen, maar dan zou ze moeten betalen en geen korting krijgen op het buskaartje. Gelukkig voor haar moest de maat nog worden genomen voor 2 planken die nog moeten worden aangebracht in haar huisje. Jan stelde dus voor dat hij haar zou ophalen en gelijk zou meten. Gevolg: mevrouw krijgt een taxi naar huis. Blij dat er liefhebbende ouders zijn!
Petje had blijkbaar in de gaten dat er iets leuks ging gebeuren. Want voordat Jan wegreed zat ze al in de vensterbank de auto na te kijken. En ze is op de uitkijk blijven zitten tot de auto het pleintje weer opreed.
Toen vluchtte ze naar buiten, zo van je kunt me wat, want ik vind het niet leuk dat je me steeds alleen laat.
Gisteravond ben ik bijna een uur bezig geweest om foto's van Jennéh te sturen naar haar moeder. Omdat ik niet weet of zij ze ergens voor gaat gebruiken, wilde ik ze niet verkleinen. En ondanks inpakken (niet alles ineen, maar verschillende bestandjes), wilde het maar niet vlotten met de mail. Iedere keer foutmeldingen. Uiteindelijk heb ik ze maar met een paar tegelijk verstuurd. Het waren er 60, dus was ik een tijd bezig. En dat met de warmte. Gelukkig heb ik er wat op gevonden om "koel" achter mijn pc te zitten.
Ik ben benieuwd wat voor weer het vandaag is. We hebben een weerglas en dat liep gistermiddag over, wat betekent dat het een hele lage druk was. Hoe lager de luchtdruk, hoe hoger het vocht in de tuit staat. Toen ik de foto maakte, was de luchtdruk alweer iets gestegen, want het overlopen was voorbij.
De afgelopen dagen heb ik wat zitten snuffelen in http://maps.google.com Het is leuk om daar van alles en nog wat op te zoeken. Zo vond ik ons huis ook. Ja, waar zou het nu staan? Voor jullie de vraag, voor mij een weet.
En dan heb ik nog een vraagje. Hebben jullie nog een fiets nodig, omdat jullie er eentje kwijt zijn? Ga dan naar Utrecht, want daar zijn er genoeg. Misschien ligt die van jullie er ook wel tussen.
De foto zag ik op nu.nl.
Iedereen een hele fijne vrijdag toegewenst. Dat al jullie wensen en dromen voor deze dag mogen uitkomen.
Donderdag 14 September 2006 om 00:00
Jan en ik hebben een "oude lullen kaart" voor de NS. Daarmee kunnen we 7 keer per jaar gratis reizen. Soms gebruiken we de kaart om naar mijn vader te reizen, met zijn auto naar ons te rijden en weer terug en dan weer met de trein terug. Af en toe gaat Jan met een paar kleinzoons op stap. Maar vaak gebruiken we de kaart voor het bezoeken van steden. Zodra we daar zijn aangekomen, gaan we naar de VVV en halen een boekje met daarin een "stadswandeling". Dat is meestal heel leuk om aan de hand van zo'n beschrijving rond te lopen en iets te lezen en te zien van de geschiedenis van zo'n plaats.
Gisteren was Leiden aan de beurt. Het was eigenlijk wel te warm om in een stad rond te lopen, maar toch hebben we het zeer naar onze zin gehad. Leiden is een gezellige stad met aardig wat water en dan is het voor mij natuurlijk altijd goed. Hieronder is een selectie van foto's te zien die ik geschoten heb.
In de pers is de afgelopen weken aandacht geschonken aan de meeuwenoverlast. Daar hebben wij niets van gemerkt. We hebben er zegge en schrijven 2 gezien.
In Leiden staan op veel gebouwen gedichten in allerlei talen. Zo vonden wij ook een Fries gedicht van Piter Jelles Troelstra. Toch grappig als je vanuit Friesland naar Leiden bent gekomen en je dan ineens iets in het Fries ziet. Jullie moeten mij niet vragen om het te vertalen, want ik ben geen echte Fries, maar een Hagenees.
Het is wel jammer dat de achtergrond, de Friese vlag, niet juist is. De "pompeblêden" staan op zijn kop. Expres gedaan of niet?
Helaas ontbrak ons de tijd om "Venus" in het Plantsoen met een bezoekje te vereren. Ook lukte het niet de grachten van het "Ezelsbruggetje" te bekijken. Ik wens allen die zaterdag op uitnodiging van Leidse Glibber Leiden gaan bekijken, net zo'n leuke dag (of nog leuker) hebben als wij hadden.
Na onze rondwandeling zijn we opgehaald door mijn zwager en hebben we nog een paar gezellige uurtjes doorgebracht bij hem en mijn zus in Wassenaar. Zij had heerlijk gekookt. Dus konden we heel voldaan de terugreis aanvaarden naar Friesland, waar ik meteen achter de computer ben gekropen om deze log te "componeren".
Het is een latertje geworden en de meesten van jullie slapen natuurlijk al lang. Maar toch wens ik jullie nog een goede nacht en een heel fijne dag vandaag.
Woensdag 13 September 2006 om 00:00
Gisteren was het grote schoonmaak bij ons. Omdat we de afgelopen weken goed beroerd zijn geweest, was er in huis niet veel gedaan. Voor het oog leek het netjes, maar oh oh dat stof, die spinnewebben, katte(n)haren en zand. Maar vanochtend hebben we de beuk erin gegooid. Jan neemt altijd het stoffen en stofzuigen voor zijn rekening (en ramen wassen, maar dat was maandag al gebeurd), omdat dat voor mij te veel belastend is. En ik onderhoud de wc's, omdat dat nu niet bepaald het lievelingswerkje van Jan is. Tijdens het schoonmaken moest ik weer eens gniffelen. Boven het waterreservoir hangt een oude trekker van een hoge stortbak. En ik heb al van diverse mensen gehoord dat ze daaraan trekken als ze de toilet door willen spoelen. Er zullen niet veel mensen zijn die nog zo'n spoelsysteem hebben, dus waarom trekt men er dan toch aan, vraag ik me af.
Toen ik klaar was met de toiletten was de vissenkom aan de beurt. Dat water stonk. Het is mij een raadsel dat die beesten het uit hebben gehouden. Hoewel, nadat ik de kom schoon had en de vissen weer terugzette, ben ik waarschijnlijk de tel kwijtgeraakt, want ik kwam maar tot 45. Dat zouden er dus 3 minder zijn dan de vorige keer. Alleen, ik heb geen dode visjes gezien! Rara, waar zijn ze gebleven? Echt iets voor mij, want ik kan absoluut niet met cijfers omgaan.
De volgende die aan de beurt was voor een grote schoonmaakbeurt, was ikzelf. Ik heb mij heerlijk laten verwennen door de pedicure/schoonheidsspecialiste. En daar knapt een mens helemaal van op.
Toen alles schoon was, zijn we een eind gaan fietsen. Het was wel warm en een beetje benauwd, maar goed voor de conditie. De douche na afloop was heerlijk. Tijdens het fietsen door ons dorp kwamen we een billboard tegen van de cabaretgroep "de vliegende panters". Over de billboards is heel wat te doen. Er staat een blote dame op afgebeeld. Daar hebben bepaalde conservatieve groeperingen binnen onze gemeente zeer veel moeite mee. Zij hebben dan ook het gemeentebestuur gevraagd of deze billboards verwijderd kunnen worden. Maar de gemeente gaat daar niet op in, omdat er geen wettelijke bepalingen zijn om deze borden te verwijderen. En wat is er nu gebeurd: ze zijn "gekuist". Sommige borden zijn met bladeren beplakt en weer andere zijn vol met verf gesmeerd. Ik denk dat dat een goede zaak is, maar dan om andere redenen dan de plakkers en bekladders hadden. Want zeg nou zelf, deze dame ziet er toch niet uit?!
En dan was er nog ons Petje. Die was veel te lui om vandaag ook maar iets uit te voeren. Terwijl haar neusje er toch echt om vraagt dat het gewassen wordt. Maar ja, een kat blijft een kat en is lekker eigenwijs. Dan maar "schoon" liggen zijn in de zon.
Vandaag wordt het weer lekker warm. Jan en ik gaan treinen, dus heb ik waarschijnlijk weer heel wat te vertellen. Ik hoop dat jullie allemaal een heel fijne woensdag hebben.
Dinsdag 12 September 2006 om 00:00
Blij dat:
Annemarie een zeer goede chauffeuse is en zichzelf en mij veilig in Groningen heeft gebracht.
Blij dat:
ik niet meer in een grote stad woon, omdat je daar stilstaat voor
* een besteldienst
* de vuilniswagen
* een open brug
* het boemeltje (de TGV van het Noorden)
* stoplichten
Blij dat:
ik in het Noorden woon waar nog alle ruimte is op de (snel)wegen met weinig tot geen files (hoewel rond Groningen het verkeer aardig kan dichtslibben), zodat ik rustig terug naar huis kon rijden.
Blij dat:
gisteren de zon scheen en het lekker weer was waardoor ik buiten kon strijken, terwijl Petje heerlijk in het zonnetje lag te dromen (rechts boven de wasmand op haar favoriete plekje) van Annemarie die weer een nachtje thuis had geslapen.
Maandag 11 September 2006 om 00:00
Het was gisteren echt een (klein)kind(eren)-dag.
Gelukkig is het hoesten van Jan en mij bijna weg. Alleen 's nachts hebben we het soms nog benauwd. En daarom was het vandaag groot feest voor ons: we konden op visite bij ons jongste kleinkind, haar ouders, zus en broer. Wat is ze in de tussentijd gegroeid. Het is een pientere meid (op alles voorbereid?). Kijkt al heel geïnteresseerd rond. En heeft haar hoofd goed in bedwang. Een schatje om te zien. Haar zus en broer zijn dat ook, om hen niet tekort te doen. En daar moet je echt voor oppassen, dat niet alle aandacht naar de kleinste uitgaat. Toch alleen van haar hier wat foto's.
Na de koffie en een drankje, vertrokken we naar Holwerd. Daar zou Annemarie terugkomen van Ameland en we hadden haar beloofd haar op te halen. Het zonnetje scheen heerlijk en het was een aangename temperatuur, hoewel er redelijk wat wind stond. Komt wel vaker voor bij groot water. Maar achter een windscherm hebben we heerlijk wat zitten eten en drinken, genietend van de frisse zeelucht en de rondvliegende meeuwen en sterns.
Tegen de tijd dat de boot van Ameland zou vertrekken, zijn we naar de kop van de pier gelopen, zodat we over het wad uit konden kijken. Dat is en blijft een prachtig gezicht. Het water is niet zo helder als in zuidelijke landen, maar het leeft door alle ondieptes die er zijn, waardoor het water steeds een andere kleur heeft.
We konden de boot van het eiland zien wegvaren en konden goed zien hoe deze zijn weg zocht tussen de zandplaten door. Want in een rechte lijn oversteken, is er absoluut niet bij. Uiteraard kon ik het niet laten foto's te maken en die heb ik weer in een animatie geplaatst, zodat jullie een beetje mee kunnen genieten (hoop ik).
En omdat het wad zo mooi is, nog 2 foto's.
Door deze dag bij (klein)kind(eren) en water heb ik weer genoeg energie opgedaan. Ik hoop dat jullie dat ook hebben voor de komende week. Sterkte met het werk, of met datgene wat er ook gedaan wordt.
Welterusten voor straks.
Zondag 10 September 2006 om 00:00
Gistermiddag zijn Jan en ik naar het centrum van ons "dorp" geweest. Daar traden allemaal shantykoren op.
Het was heel gezellig. Er waren veel mensen op de been, die van podium naar podium drentelden en daar bleven zitten of staan luisteren. Niet alleen mensen waren toeschouwers, ook hondjes. Er waren er bij die zich zelfs lieten vervoeren in een mandje op de fiets. Luxe!
De leden van de shantykoren dragen vaak diverse hoofddeksels. Zo ook sommige toeschouwers. Zij inspireerden mij om op hoeden- en pettenjacht te gaan. Ik heb ze lang niet allemaal op de foto gezet, want er zijn gewoon te veel verschillende soorten.
Toen wij weer naar huis toe gingen, kwamen we langs de fonteinen. Hoe meer verkeer hier langs rijdt (ze staan in groepjes rond een rotonde), hoe hoger ze spuiten. Op de foto hieronder zie je niet wat je denkt dat je ziet. Ik stond bij een grote spiegelruit en die heb ik gefotografeerd.
Daarom nu nog maar een paar van dichtbij. Passen helemaal bij mij, met mijn voorliefde voor water.
Hopelijk is het vandaag net zulk lekker weer als vandaag. Geniet ervan!
Zaterdag 09 September 2006 om 00:00
Omdat ik niet veel tijd had gisteren, dit keer maar een kort logje met foto's.
De herfst komt steeds dichterbij. Dat zie je niet alleen aan alle spinnewebben in de tuin, maar ook aan de bloemen. Een hortensiastruik is daar een goed voorbeeld van: uitgebloeide bloemen maar ook nog een nieuwe.
Het was gisteren weer tijd voor bloemetjes in huis, dus op naar de bloemenwinkel. Omdat we 's avonds op bezoek zijn geweest, had ik daarvoor ook een boeketje gekocht. Sommige bloemen vroegen er gewoon om van dichtbij gefotografeerd te worden.
Maar de mooiste bloem bewaar ik voor het laatst. Die had het vandaag wel zo naar haar zin in het zonnetje. Dat deed haar Annemarie vergeten. Dit was absoluut haar dag.
Welterusten voor straks en een heel fijn weekend. Tijd om alle zorgen te vergeten en te genieten van het mooie weer!
Vrijdag 08 September 2006 om 00:00
Gistermorgen ging ik even op bezoek bij onze huisspin, maar ben direct weer weggegaan, omdat er geen tijd was voor mij. Het web was voor een groot deel vernield en dat moest worden gerepareerd. Hoe de vernieling heeft kunnen plaatsvinden, weet ik niet. Het zit echt op een zeer beschut plekje.
Heeft de harde wind van gisternacht er een bres ingeslagen, of is Petje er langs gelopen? We zullen het nooit weten. Maar er moest dus hard worden gewerkt.
Wel heb ik in de gauwigheid gezien dat het beestje enorm is gegroeid. Hij/zij heeft het blijkbaar zeer naar zijn/haar zin. Gelukkig voor ons is het web buiten en niet binnen. Ik heb absoluut geen hekel aan spinnen, maar dan moeten ze wel buiten zijn en blijven.
Waar ik wel een hekel aan heb, zijn zeer glibberige beesten. Niet alleen binnen, maar ook buiten. Bij ons vorige huis waren ze ook in grote getale aanwezig. Gelukkig woonden daar ook vele families merel die wel raad wisten met deze gluiperds. Hier zijn niet zoveel vogels in de tuin. Gevolg: overbevolking. En als het nu nog aaibare beestjes waren. Ik moet er niet aan denken om deze te aaien. Getsiederrie al dat slijm aan je hand. Dan bekijk ik ze maar liever van een afstandje met het fototoestel. Het is best interessant om ze een tijdje te bespieden, want hun manier van voortbewegen is heel apart. Een ding is zeker: moeder Natuur kent vreemde schepsels.
Welterusten voor straks en bereid je maar vast voor op een mooi weekend.
Donderdag 07 September 2006 om 00:00
Wij wonen aan een pleintje. Het autoverkeer kan niet doorrijden, want het is een doodlopende weg. Fietsers kunnen wel door, maar dan moeten zij een stukje over het trottoir. Er komen niet veel auto's op het pleintje. Alleen van de pleinbewoners en hun visite of bezorgdiensten. Erg rustig dus. Hoewel sommigen graag op volle snelheid rondjes rijden alsof ze op een circuit zijn.
Omdat het merendeel van de bewoners "bejaard" is (zoals ze momenteel in de media worden aangeduid omdat ze ouder dan 55 zijn), is het een heel rustig pleintje. Niet zo veel te beleven dus.
Het was dan ook niet verwonderlijk dat vanmorgen menig gordijntje opzij werd geschoven of de lamellen werden opgehaald. Er was wat aan de hand! Een motoragent hield een meisje met fiets aan. Waar ze precies vandaan kwam, weet ik niet en wat ze gedaan had, weet ik ook niet. Ze kreeg in ieder geval een prent van mijnheer agent. Durft hij wel zo'n stoere bink tegen een jong meisje. Wat zal hij vanavond thuis trots zijn verhaal vertellen: ik heb een bekeuring uitgedeeld en haal nu vast mijn tax! :) En dat meisje: dat is vast de hele dag chagrijnig geweest. :(
's Middags zijn Jan en ik weer aan onze conditie gaan werken. Helaas scheen de zon niet zo stralend als 's morgens, maar het was goed fietsweer. Er stond wel wat wind, maar dat maakt mij niets meer uit. Sinds mei fiets ik fluitend langs 's Heren wegen, ook als het hard waait. Dat was daarvoor anders. Hanny kwam niet vooruit. Als ik samen met Jan, maar nog erger met Annemarie fietste, moesten ze uren op mij wachten, voordat ik er nog eens aan kwam gesukkeld. Maar ik heb nu "trapondersteuning". Geweldig. Ik moet wel nog trappen (is dus geen Spartamed), maar een elektromotortje geeft ondersteuning. Je vliegt vooruit. Heerlijk. Zo is fietsen eindelijk ook voor mij een genot geworden.
We zijn richting het water gefietst. Daar is Friesland toch op zijn mooist, is mijn persoonlijke mening (maar ik ben dan ook een watermens). Hier kan ik zo van genieten.
Onderweg kwamen we langs een weiland waar wel 200 koeien liepen te grazen. Ik kon het niet laten er 1 op de foto te zetten, omdat zij me zo smachtend aankeek. Dan smelt ik helemaal van binnen.
Onderweg werden we gebeld door Annemarie. Ze zou thuiskomen omdat ze nog wat spullen nodig had voor haar weekendje naar Ameland. Een leuke verrassing. Voor haar had ik er ook een. Zij is gek op pasta's. Toevallig was ik net van plan spaghetti bolognese te koken. Blijkbaar ben ik helderziende. Toen ze weer vertrok, heeft ze meteen meegenomen wat ze ook het verloren voorwerp meegenomen. Ze wist echt niet wat het was. Ik zal het geheimpje onthullen. Het was een doodordinaire schaar. Je zal maar zonder zitten, dat is soms toch lastig. Gelukkig had ze er nog een, dus ze heeft zich kunnen redden. (haha, wat ben ik melig, komt vast door het voetbal).
Nog 2 dagen te gaan en dan is het weekend. De weersverwachting is dat het dan heel goed weer is. Hou de moed er daarom in de komende dagen. Werk ze, wat je ook doet. Slaap lekker voor straks.
Woensdag 06 September 2006 om 00:00
Maandag hebben Jan en ik dus spullen naar het "appartement" van Annemarie gebracht. Ze is nu bijna uitgevlogen. Bijna, want haar vissen zijn nog hier en als die ook verhuizen, is de "vogel" helemaal gevlogen. Zolang er nog werklieden in haar kamer komen, blijven de vissen nog gezellig bij ons. Het zijn zeer nieuwsgierige beesten, die me iedere morgen heel blij begroeten, want ze weten dat ze dan wat eten krijgen.
De zon scheen gisterochtend. Omdat we wat afspraken hadden 's morgens, zouden we 's middags fietsen. En zoals vaker is gebeurd de afgelopen tijd, het ging regenen toen we op de fiets zaten. Nu vraag ik me altijd af: wanneer wordt je natter, als je langzaam terugfietst of snel? Als je langzaam fietst dan kun je tussen de druppels door fietsen en fiets je snel dan vang je ze allemaal op. Of zie ik dat verkeerd?
Onze huisspin gedijt goed. Hij/zij heeft zijn/haar web op een mooi plekje waar niemand loopt. Helaas heeft de spin geen web"log", want daarop zou een heel gruwelijk verhaal te lezen zijn met als titel: Uit het leven van een moordlustige huisspin. Want moordlustig is het beest zeker gezien zijn omvang.
Een van de afspraken die ik 's morgens had, was bij de kapper. Eindelijk kon ik daar naar toe zonder te hoesten en zonder te veel oorpijn. Ik ben lekker gekortwiekt. Al mijn vleugeltjes ben ik gelukkig kwijt. Gelukkig maar, want ik ben nooit een engeltje geweest.
Zo zien mijn grijze lokken eruit:
voor en na het knippen.
Zou het vandaag toch mooi weer worden zoals beloofd? Ik hoop het. Een heel fijne zonnige woensdag. Maar eerst lekker slapen!
Dinsdag 05 September 2006 om 00:00
De vakantie is voorbij en het gewone leven begint weer. Dat betekent dat 's maandags de wekker om 05.15 uur rinkelt omdat de zwemtraining van dochterlief om 05.45 uur begint. En als rechtgeaarde moeder laat ik haar natuurlijk niet alleen opstaan, maar deel haar lot en maak een kopje thee voor haar. Het eerste klusje van de dag.
Nu kon ik wel teruggaan naar bed, maar dan komt er toch niet meer zo veel van slapen. Omdat ik het best druk zou krijgen, ben ik maar gaan strijken met een gezellig muziekje erbij, zodat dat karweitje vast gedaan was. Niet gestoord door dochter of echtgenoot, was het zo gepiept en kon ik mij opmaken voor de volgende klus.
Er moesten nog diverse dingen naar de kamer van Annemarie worden gebracht en omdat Jan aan het eind van de morgen thuis moest zijn, zijn we vrij vlot nadat Annemarie klaar was met zwemmen naar haar huisje gereden. Daar moest nog wat in elkaar worden gezet en opgeruimd, voordat we weer richting eigen huis konden. Bij het klussen ging iets mis. Haar klok viel en een heleboel cijfers raakten los. Dat maakt het klokkijken wel wat moeilijk. Daarom ben ik, toen we weer terug waren, aan het fröbelen gegaan en heb hem gerepareerd. Ik heb meteen alle cijfers stevig vastgeplakt, zodat ze, als hij weer eens valt, goed op hun plaats blijven zitten. Zo weet Annemarie tenminste weer hoe laat het is.
Nadat wij gegeten hadden, heb ik alles klaargemaakt voor een zwemwedstrijd die gisteravond werd gehouden. Het betrof het clubkampioenschap van de vorige zwemclub van Annemarie. Ik help daar nog steeds (met name omdat ik een laptop heb en dat is makkelijk bij wedstrijden). Maar zo langzamerhand vond ik de tijd gekomen om het klusje aan iemand anders over te dragen. Omdat wij een laptop over hadden, heb ik voorgesteld dat de club deze overneemt. Dat vonden ze een prima idee, waardoor er geen "buitenstaanders" meer ingeschakeld hoeven te worden. Vanavond was de overdracht en heb ik mijn laatste klusje verricht voor de club. Ik heb meteen een nieuw ontwikkeld programma getest. Gelukkig werkte dat perfect en was de uitslag heel snel bekend. Ik kan dus in alle rust de zaken overdragen, terwijl ik nog een beetje standby blijf.
Nadat ik als laatste klusje deze log heb geplaatst, wacht mijn heerlijke bedje. Daar ben ik wel een beetje aan toe. Ik ben benieuwd wat de nieuwe dag zal brengen.
En dan nog het volgende:
MEDEDELING VOOR EEN VOGEL DIE BIJNA GEVLOGEN IS:
Zoekgeraakte spullen zijn af te halen op het bekende adres.
HERHALING:
Zoekgeraakte spullen zijn af te halen op het bekende adres.
Welterusten voor straks en een zomerse dinsdag toegewenst.
Maandag 04 September 2006 om 00:00
In mijn vorige log zei ik dat ik hoopte dat er gisteren wat minder wind zou zijn dan op het moment dat ik de log schreef, maar dat er ook weer niet te weinig wind zou zijn voor de vliegeraars die deelnemen aan het vliegerfestival. Dat was gelukkig ook zo. Maar waar ik niet om had gevraagd, gebeurde wel: het regende pijpestelen.
Mijn neef (die mijn logo heeft gemaakt) was ook op het vliegveldje om mee te doen met de wedstrijd. Zijn vader (mijn jongste broer) was met hem meegekomen. Jan en ik waren van plan 's middags te gaan kijken. Maar omdat het zo regende, heb ik aan het eind van de ochtend gebeld of ze er nog waren. Dat bleek zo te zijn. De wedstrijd zou rond een uur of 1 worden gehouden en dan wilden ze daarna meteen naar huis. Dus wij als een speer daar naar toe, want ik wilde hen per se even zien. Het was een troosteloze bende daar. Geen publiek. Weinig vliegers in de lucht. De patattent die vroeg sloot omdat er geen clandizie was. Normaal vliegen er veel leuke vliegers in de lucht, zoals draken, vogels of fantasievliegers, worden er trucjes uitgehaald, zoals snoepjes naar boven sturen en naar beneden laten vallen, zodat kinderen ze op kunnen rapen. Nee, niets van dit alles. Er was zegge en schrijven 1 grappige vlieger opgelaten. En mijn neef heeft nog een demonstratie gegeven met een wedstrijdvlieger, waarvoor hij zelf het ontwerp heeft gemaakt.
Terwijl hij aan het vliegeren was, heb ik een heel klein stukje gefilmd. Het regende, dus er kwam water op mijn lens, waardoor de kwaliteit niet heel erg goed is. In het stukje is te zien dat hij de vlieger "laat dansen" op het gras. Het gaat dus niet mis, maar het hoort zo. De wedstrijd hebben we niet meer gezien, want die werd verschoven naar 2 uur en daar hebben we niet op gewacht.
En toen was daar ineens bij thuiskomst een lichtpuntje. Er was een mailtje binnengekomen van een schoondochter. Zij stuurde een paar foto's mee van Jennéh, onze jongste kleindochter. Daar was ik hartstikke blij mee, omdat we haar al weken niet hebben gezien ivm onze "kinkhoestachtige verkoudheid". Is ze niet lief?!!! :) :)
Dit plaatje maakte mijn dag weer helemaal goed en is een echte opkikker om er deze week weer volop tegenaan te gaan. Want ik wil haar binnenkort toch eens lekker kunnen knuffelen.
Slaap lekker voor zo en sterkte met deze eerste dag van de week (zeker voor de noorderlingen waarvoor de vakantie nu ook voorbij is).
Zondag 03 September 2006 om 00:00
Annemarie heeft een nieuwe camera gekocht. Ze vertelt hier vast iets over in haar log. Toen ze hem had uitgepakt en ons liet ziet, was de eerste reactie van Jan: dat is net een paardenl*l. Voortaan is Annemarie dus een Japanner met een paardenl*l.
Natuurlijk moest de camera meteen geprobeerd worden en daarom zijn we op de fiets gestapt om wat te gaan fotograferen. Uiteraard had ik mijn toestel ook mee.
Hebben jullie wel eens een paddestoel gezien die zijn tong uitsteekt. Gisteren vond ik hem.
Ook heb ik een "mooi" stukje recycling in de natuur gezien. In de berm deden slakken zich tegoed aan dat wat hondjes regelmatig achterlaten. Er moeten dus meer slakken worden ingezet om ons van het nationale hondenpoepprobleem af te helpen.
Het wordt zo langzamerhand pompoenentijd. Nu hebben wij een buurvrouw die gek is op pompoenen en ieder jaar een hele uitstalling in haar tuin maakt. Zo ook dit jaar.
Op dit moment waait het hier fors. Ik hoop dat als we straks weer wakker zijn, de wind iets is gaan liggen. Niet helemaal, want wind kunnen ze gebruiken. Dat zijn vliegeraars die hier 2 dagen een vliegerfestival hebben. Daar ga ik vanmiddag kijken en dat levert altijd leuke plaatjes op. Die komen dus op de volgende log.
Slaap lekker en een gezellige zondag.
Zaterdag 02 September 2006 om 00:00
Gisteren las ik een stukje in de krant dat me uit het hart is gegrepen. Het gaat over ouderen en pc's. Onze huidige maatschappij kan niet meer zonder computers. En de meeste ouderen zijn daar niet mee opgegroeid en hebben dus moeite om bepaalde zaken te regelen. Denk aan internetbankieren. Door op deze manier hun bankzaken te regelen, zouden ouderen niet meer zo afhankelijk zijn van de banken. En iedereen weet hoe het tegenwoordig met de service van de banken is gesteld.
Maar hoe kunnen ze leren omgaan met dat enge apparaat. Als ze een cursus zouden gaan volgen, meestal in een groepje, gaat het ze allemaal veel te snel en wordt er veel te diep op de computer zelf ingegaan, in plaats van het werken met programma's. En daar zitten ze niet om te springen. Ze willen weten welke knopjes ze moeten aanklikken en wat er dan gebeurt of tevoorschijn komt. Ze willen iets weten van tekstopmaak. En ze zien graag hoe internet en e-mail werkt en wat ze daarmee kunnen doen. En dat alles moet dan in een rustig tempo uitgelegd worden, verduidelijkt met stap voor stap voorbeelden (maar dan ook echt van stap één - hoe zet ik de computer aan - tot de laatste stap - hoe zet ik de computer uit). Ik spreek uit ervaring, want zoals ik eerder heb verteld, help ik een "computertijger", een dame van 75 jaar. Maar wat het belangrijkste is, dat alles 1000 keer wordt herhaald, zodat het op een gegeven moment blijft hangen in het geheugen.
Daarom is mijn voorstel: laat alle computeraars ouderen in hun omgeving zoeken die best geïnteresseerd zijn in de computer en ga ze helpen. Zij voelen zich dan beter thuis in de huidige maatschappij, want "nu kunnen ze tenminste meepraten" en "weten ze waar het om gaat als er over computers wordt gesproken". En dat helpen kan het beste 1 op 1 gebeuren, want in een groep verdwalen ze.
Zo dat was mijn stichtelijke woordje voor vandaag. Nu nog even wat anders.
Tijdens de vakantie van Annemarie en daarna haar verhuizing (die nog niet helemaal klaar is want de vissen zijn nog steeds hier) heb ik de zware taak op me genomen voor haar planten te zorgen. Ik heb mijn uiterste best gedaan, maar soms ging het mis, waardoor ik het verwijt kreeg dat ik niet goed voor haar planten zorgde. Valt wel mee toch?
Gelukkig voor haar heb ik met heel veel moeite, veel persoonlijke aandacht en veelvuldige toespraken de plant weer kunnen oplappen. Zeg eens eerlijk, heb ik nou niet mijn best gedaan? ;)
Het weekend is aangebroken. Maar er wat van!!
Vrijdag 01 September 2006 om 10:00
De "R" in de maand: L E V E R T R A A N !!!!!
Fijne dag en op naar het weekend!
Vrijdag 01 September 2006 om 00:00
Toen wij 9 jaar geleden Petje uitzochten in het asiel (nou ja, eigenlijk zocht zij ons uit), hadden wij gezien dat zij een kale plek (een soort ketting) in haar hals en nek heeft. Daar is ze volledig kaal. Allergisch voor een vlooienband, een te strakke halsband? We wisten het niet. We hoopten dat na verloop van tijd de haren weer terug zouden komen. Helaas is dat nooit gebeurd.
Omdat haar nek zo kaal is, draagt ze overdag haar bandje met magneet niet voor het openen van het kattenluikje. Pas 's avonds voordat we naar bed gaan, krijgt ze het om. Dat houdt in dat ze overdag, als ze naar binnen wil, niet naar binnen kan via het luikje en dat we haar dus in de gaten moeten houden om de deur open te doen. Als we het niet meteen doorhebben, meldt ze zich wel bij een van de ramen en gaat heel zielig zitten kijken en miauwen.
En als we haar dan nog niet gezien en gehoord hebben, gaat ze toch proberen via het luikje binnen te komen. En dan maar er tegenaan duwen en maar miauwen. Gelukkig voor haar komt dit niet zo vaak voor, want ze zou wel blauwe plekken op haar kopje kunnen krijgen, zo hard drukt ze.
Helaas was het vanmorgen weer eens zover. Ik had het niet in de gaten. Hoe lang ze bezig is geweest, weet ik niet, maar ze was niet blij met me. Er was maar 1 ding dat ze kon denken:
IK WIL ERIN!!!!!
Nadat ik haar binnengelaten had, is ze heel verontwaardigd naar het bed van Annemarie gerend, heeft zich gewassen en is in slaap gevallen.
Ik hoop dat iedereen net zo lekker slaapt als Petje en wens iedereen een fijne vrijdag toe. Op naar het weekend!!
PS Zoals ik al eens verteld heb, is mijn lievelingskleur blauw. Omdat ook Jan dat logo het mooiste vind, is de stand als volgt:
1 r/z; 1 r/b; 5 blauw.
Dus THE WINNER IS:
