Hemelvaartsdag
Vrijdag 18 Mei 2007 om 00:00Vroeger (ja hoor, daar heb je haar weer hoor ik jullie denken) maakten wij met het gezin op Hemelvaartsdag uitstapjes. Eerst op de fiets. Vaak fietsten wij in colonne met anderen die hetzelfde idee hadden als wij. Waar we ook naar toe gingen, het was overal druk. Wilden wij een hapje eten, konden we vaak geen tafeltje voor ons zessen krijgen. Het is een keer gebeurd dat er wel een tafeltje vrij was. Maar na een half uur wachten, was er nog steeds niemand bij ons geweest om de bestelling op te nemen. Aangezien mijn vader een broertje dood had aan wachten, zijn we met z'n allen weer opgestapt. Of we daarna ergens anders wat gegeten hebben of thuis, dat kan ik mij niet meer voor de geest halen.
Toen wij een auto kregen, gingen wij dit soort dagen vaak naar Middelburg om opa en oma te bezoeken. De snelweg was er uiteraard nog niet. Zeeland was toen ook al in trek en de tweebaansweg was overvol. Zeker 's avonds op de terugweg. File en nog eens file. Ook zo'n file zinde mijn vader niet. Hij probeerde altijd maar in te halen, blijkbaar in de hoop sneller thuis te zijn. Doodsangsten heb ik uitgestaan achter in de auto, als hij net op het nippertje weer ging invoegen.
Deze ervaringen hebben mij doen besluiten om, als ik ooit een gezin zou hebben, nooit en te nimmer op dagen zoals Hemelvaartsdag naar evenementen of naar verafwonende familie te gaan met de auto en dat ik ook niet uit eten ga op zulke dagen. Hoewel, een paar jaar geleden zouden we in een naburig dorp even een Chineesje pikken en weer ging het mis. Bijna een uur moeten wachten op het eten. Dat sterkte mij in mijn besluit om voortaan thuis of in de buurt te blijven en thuis te eten.
Zo gezegd, zo gedaan. Annemarie en ik (beiden niet helemaal fit) zijn op de fiets gestapt om wat foto's in de buurt te maken. Jan maakt dit soort fotosessies liever niet mee en is zijn eigen weg gefietst.
Ik wist in de buurt een zwanennest en wilde daar wel even kijken of er al jongen waren. Ik heb ze niet gezien. Misschien zaten ze onder de vleugels van pa en ma, maar het kan ook zijn dat ze nog niet uit het ei zijn gekropen.
Op dit moment zijn de bermen zo mooi met alles wat bloeit. Als je dan wat door de knieën zakt, zie je het mooiste schouwspel wat je je maar in kunt denken.
Ik blijf me verbazen over moeder natuur, die ons zoveel moois te bieden heeft.
Want neem nu het fluitekruid, dat momenteel volop staat te bloeien. Vele kleine bloempjes maken samen een grote.
En wat te denken van een slootje omzoomd door lissen, die zich mooi spiegelen in het water.
Annemarie en ik genoten. We kwamen ogen te kort om alles om ons heen te zien. Alleen was het jammer dat ons bezoek niet door iedereen op prijs werd gesteld.
En weer is het mij gebleken dat een Hemelvaartsdag dicht bij huis zeker zo plezierig kan zijn als wanneer je ver weg gaat, waarbij je het risico loopt in een file terecht te komen of heel lang te moeten wachten tot je eindelijk wat kunt eten.
