Er gloort licht
Woensdag 16 Mei 2007 om 00:28
Al jaar en dag ga ik, naast de reguliere fysiotherapeut, eenmaal in de zes weken naar mijn "knijper", zoals ik hem noem. Op zijn visitekaartje staat:
* Natuurgeneeskundig therapeut
* Masseur/Magnetiseur/T.F.H.
* Lid N.V.G.N.-N.G.S.
* Ring-therapeut
Ik heb me er nooit in verdiept wat al die afkortingen betekenen, want ik maak alleen gebruik van zijn diensten als masseur/magnetiseur. Nu ben ik geen zweverig type en heb niets met magnetisme. Wel weet ik, dat als hij zijn handen een eindje boven mijn hoofd houdt, mijn haren recht overeind gaan staan. Als hij met mij bezig is en een zeer stevige knobbel (verzuring) voelt, "straalt hij deze eerst in", zoals hij zegt, om vervolgens op redelijk eenvoudige wijze de knobbel los te maken, waardoor de afvalstoffen via de bloedbaan zich verwijderen.
Toen maandag bleek dat ik pas 3 augustus bij de orthomanuele arts terecht zou kunnen, was dat een vreselijke domper voor mij. Nog meer medicijnen slikken, waarvan ik het idee had dat ze niet veel hielpen. Ineens dacht ik aan mijn "knijper". Ik heb zijn antwoordapparaat ingesproken en na ongeveer een uur belde hij terug. Er was iemand uitgevallen, waardoor hij gisteren om 11.00 uur een gaatje voor me had om te zien of hij wat voor me zou kunnen betekenen.
Vol goede moed zijn Jan en ik naar Haulerwijk gereden. Ik kon nog niet zelf rijden in verband met de valium en daarom ging Jan gezellig mee. Toen ik mijn verhaal had gedaan en op de onderzoekstafel ging liggen, zag hij meteen dat mijn bekken helemaal scheef stond. De zere plek aan de buitenzijde van mijn bovenbeen was een geïrriteerde peesplaat, volgens hem door de scheefstand van het bekken. Deze scheefstand veroorzaakte waarschijnlijk ook de druk op de ischiaszenuw, wat weer de behoorlijke pijn gaf. Vervolgens is hij aan het werk gegaan. Allemaal knopen (verzuringen) bij het SI-gewricht, bij mijn heupen, in mijn knieholte en onder mijn voet heeft hij te pakken genomen. Dat was geen pretje. Maar alles voor het goede doel. Uiteindelijk mocht ik op mijn rug gaan liggen, nadat ik een rondje rond de behandeltafel had gelopen. Dat lopen voelde al veel beter aan dan voordat hij geknepen had. Vervolgens heeft hij de geïrriteerde pees onder handen genomen en mijn knie naast de knieschijf. Het was een pittig halfuurtje, maar ik had het er graag voor over.
Inmiddels voelt het allemaal wat beter aan. De pijn is nog niet weg, maar is lang zo intens niet meer als de dagen hiervoor. Er moet nog het een en ander gebeuren, volgens hem, maar dat moet ik zelf doen. En dat is wandelen of fietsen, om de spieren weer lengte te geven. De komende dagen kun je mij dus regelmatig ergens zien lopen, maar meer nog, want ik ben geen wandelaarster, ergens zien fietsen.
Mocht ik toch nog problemen houden, dan kan ik hem te allen tijde bellen en zal hij weer een plekje zien vrij te krijgen voor mij. Deze man draag ik op handen en ik moet er niet aan denken dat hij ooit een keer stopt met zijn werk.
De orthomanuele arts zal ik in augustus ook nog wel bezoeken. Door al het gedoe met mijn schouder en ook mijn slechte rug, zal er best hier en daar een gewrichtje niet goed sporen. Als deze man dat weer wat recht kan zetten, dan heb ik mijn grote onderhoudsbeurt gehad en hoop ik er weer voor een aantal jaren goed tegenaan te kunnen gaan.
De mondjes die ik voor een "kunstwerk" aanzag, zijn ontluchtingsgaten voor een parkeergarage. Kunstig gevonden naar mijn idee. Beter dan van die hoge pijpen die je soms ziet. Of nog erger, van die pijpen die gewoon naar buiten steken. Zomaar van die lelijke pijpen.
Vandaag is het donderdag. Tijd dus voor Thursday Challenge. Dit is geen wedstrijd, maar "ter leering ende vermaeck". Jan en alleman zendt foto's in. Van beroepsfotografen tot eenvoudige huisvrouwen. Ik vind het leuk om naar de inzendingen te kijken en door het kijken alleen ideeën op te doen hoe je iets het beste kunt fotograferen. Het onderwerp van deze week is: BEWEGING (Voertuigen, Rennen, Sport, Bewegende Dieren, Schommelen, Golven, Trainen,...). Verschillende foto's had ik bij elkaar geraapt en uiteindelijk bleven er 2 over. Dit was de ene. Gemaakt op de dijk langs het IJsselmeer.
Ik heb Jan laten kiezen. Welke dat geworden is, kun je zien als je op de zonsondergang klikt.
Na het plaatsen van dit logje ga ik lekker naar bed en dan hoop ik dat ik voor het eerst sinds een heleboel nachten ongestoord kan slapen, zonder wakker te worden van de pijn. En dan hoop ik tevens dat ik heel helder wordt, zeker nu ik besloten heb de valium te laten staan. Dat is niets voor mij. En als het toch niet helpt, waarom zal ik het dan slikken.
Update: Door alle pijn leefde ik niet helemaal bij de tijd. De foto voor de Thursday Challenge staat al op mijn log en is al te bekijken door jullie. Maar het is vandaag pas woensdag. Dat betekent dat ik morgenochtend vroeg pas de link aan Thursday Challenge doorgeef, want dat kan uiteraard pas op donderdag.
