« Een tussendag bij de … | Home | Kampen deel 2 »

Kampen

Jan en ik hebben een seniorenkaart van de NS. Sinds begin vorig jaar hebben wij deze gebruikt om naar mijn vader te reizen. Voordat hij minder werd, gingen we stadswandelingen maken o.a. in Leiden, Zutphen, Deventer e.a. Het voordeel van het met de trein reizen is dan dat het station vaak bij het centrum van een stad ligt. Een goed start­punt van zo'n wandeling, want de VVV-kantoren, waar we de routes halen, liggen meestal dichtbij het station. Omdat we binnenkort een weekje op de camping in Zoutelande staan en we mijn vader dan een aantal keren kunnen bezoeken én omdat binnenkort de periode eindigt waarbinnen gebruik gemaakt kan worden van een "gratis" kaartje, hadden we besloten naar Amersfoort te gaan. Een laatste controle vrijdagavond hoe laat de treinen zouden vertrekken, leerde ons dat op het traject Zwolle-Amersfoort zaterdag geen treinen reden wegens werkzaamheden aan het spoor. Er waren twee mogelijkheden: of per trein reizen via Deventer, of met de bus. In beide mogelijkheden had­den we niet zoveel zin. Daarom hebben we een andere bestemming gekozen en dat werd de Hanzestad Kampen.

Zoals we inmiddels wel gewend zijn, verliep de treinreis nu ook niet geheel volgens het boekje. Op Zwolle aangekomen, hoorden we dat de eerstvolgende trein naar Kampen vervallen was. Vervolgens werd omgeroepen dat de trein NAAR Zwolle niet vertrok. Blijkbaar heerst er zoveel stress bij de NS of bij Prorail als er gewerkt wordt aan het spoor, dat medewerkers niet meer weten welk bandje ze op welk station moeten laten afspelen. Maar goed, uiteindelijk zijn we toch in Kampen aangekomen. Alwaar we meteen te maken kregen met een open brug over de IJssel. Een heel aparte brug deze hefbrug.

Wat we onderweg naar Heerenveen onder een stralende hemel via de radio al hoorden, klopte. In Kampen scheen de zon NIET. De kade lag er dan ook een beetje somber bij.

Ontelbare foto's heb ik gemaakt, die niet allemaal voor publicatie geschikt zijn. Daarom doe ik een willekeurige greep. Vandaag wat (gedeelten van) gebouwen en wat sfeerbeelden. Morgen zal ik laten zien wat me nog meer opviel in de stad.

Dit schitterende Gotische huis was vroeger een koopmanswoning.

Een doorkijkje naar de IJssel waar deze windjammer lag afgemeerd.

Het "Oude Raadhuis" wordt momenteel verbouwd tot het nieuwe onderkomen van het Stedelijk Museum Kampen.

Kampen heeft een groot aantal steegjes. In veel van deze steegjes zie je regelmatig steunbogen. Zij laten zien hoe vroeger al aan het behoud van huizen werd gedacht. Als gevolg van de drassige grond traden regelmatig verzakkingen op. Extra steun door overkluizingen zorgde ervoor dat veel woningen konden worden behouden.

Kampen kent een Botermarkt. Het zal duidelijk zijn wie je daar kunt vinden. Klopt, Catootje!

Wat me enorm getroffen heeft, waren twee bossen bloemen in een portiek. Alleen maar 2 bossen.

Het is het portiek van de Joodse Synagoge. De volledige joodse ge­meen­schap te Kampen is in de nacht van 17 op 18 november 1942 gedeporteerd.

Kampen heeft een aantal mooie stadspoorten. Als je vanuit het cen­trum door de Cellebroederspoort loopt, kom je in het park van Kam­pen. Daar staat het beeld van een man met een fluit in zijn hand. Wie de man moet voorstellen, is mij niet bekend.

Hadden we geweten dat we dit te zien zouden krijgen, dan was het niet nodig geweest om de afgelopen week naar de Keukenhof te gaan.

Kampen is ook bekend om zijn theologische universiteit. Verspreid over de stad vind je meerdere prachtige universiteitsgebouwen. Dit vind ik wel de mooiste.

Zo her en der verspreid over de stad vind je muurreclames. Oude die gerenoveerd zijn en nieuwe, zoals deze reclame voor de Kamper Ui. Kamper Ui is de folkloristische aanduiding van een verhaal over een onnozelheid van de Kamper bevolking, met daarin altijd een wijze raad. Er zijn meerdere "Uien" bekend. Deze zijn gebundeld in het Kamper Uien boekje.

Op onze tocht kwamen we ook langs het kleinste huisje van Kampen. Het is als het ware tegen de andere bebouwing "aangeplakt". De steeg waar het aan ligt, is zeer waarschijnlijk vroeger een verbinding geweest tussen Burgel en IJssel. De voor bepaalde schepen toen wat moeilijk te nemen bocht is er oorzaak van geworden, dat de zijgevel van dit kleine huisje zo bijzonder van vorm is. Het huisje is, op particulier initiatief, ingericht met spulletjes "uit grootmoeders tijd". Toevallig was de beheerster aanwezig en konden we even binnen kijken. Het was een waar feest der herkenning. Draadomroep, oude scheerspullen, thee­serviesje van Van Nelle, handschoenspanners, breikokers, emaille potten, pannen en lepelrek en ga zo maar door.

Toen we uitgewandeld waren, liepen we aan de andere kant van de IJsselbrug terug naar het station. Ook de kade aan deze kant lag er weer wat somber bij, omdat de zon, die zich toch zo nu en dan had laten zien, weer achter de wolken zat.

En deze aanblik van de rivier deed me denken aan Marsmans gedicht: Denkend aan Holland .....