« Bij de haven (Hoorn 1… | Home | Hoorn 3 »

Hoorn 2

Onze tocht naar Hoorn begon schitterend. Een prachtige zonsopkomst met mooie kleuren in de lucht. Helaas kwam de trein ruim 10 minuten te laat, waardoor we niet verder konden rijden dan Zwolle. Daar moesten we overstappen en daar zou een trein voor ons klaar staan. Onze trein zat al barstensvol, maar die andere trein ook. De machinist gooide daarom de deuren op slot en reed weg. En dan sta je daar op een, hoewel zonnig, zeer koud perron. In de trein die we daarna konden nemen, perste iedereen zich naar binnen, hoewel die ook al behoorlijk bezet was. Gevolg dat velen moesten staan, waaronder wij. Maar toch mocht dat de pret niet drukken. Na Utrecht was er weer genoeg ruimte en na Amsterdam zelfs zeeën van ruimte, zodat wij welgemoed Hoorn bereikten.

Het voordeel van met de trein reizen voor een stadswandeling is dat de stations zich meestal in het centrum bevinden. Geen parkeerproblemen derhalve. De wandeling in Hoorn begon op de Veemarkt. Vroeger was de Veemarkt een gracht, 't Waaitje genaamd. Deze is in 1897 gedempt, waarna hier de veemarkte werd gehouden. Waar vroeger het vee stond, staan nu fietsen.

Het was marktdag in Hoorn. Gezellig. Een fantastische plek voor een markt zo onder de met herfstkleuren getooide bomen.

In de 15? eeuw werd in Hoorn het klooster der Kruisherenbroeders gesticht. Het werd in 1577 in gebruik genomen als oudemannenhuis. Tegenwoordig is het het 'Oud Mann' en Vrouwen Huys' Sint Pietershof. Op de voorgevel is de eenhoorn van het Hoornse stadswapen te zien. Deze eenhoorn kom je uiteraard vaker tegen in de stad.

De hof is niet te bezoeken. Maar om de hoek kun je een blik erop werpen door een hekwerk. Niet een bijster leuk hofje. Wel staat er een mooie pomp.

Het was heel mooi om door Hoorn te wandelen. Zeker ook door de prachtig gekleurde bomen. Ook in Hoorn zijn veel geveltoppen "op de vlucht" gebouwd, waardoor ze licht naar voren hellen. De huizen zijn zo beter beschermd tegen de regen. Maar ook was het gemakkelijk bij het ta­ke­len naar de bovenverdieping.

Gevelstenen heb je in vele soorten en maten. Een houten had ik nog niet eerder gezien. Deze gevelsteen toont het Bijbelse verhaal van Judith en Holofernes. Het verhaal in het kort: de Assyrische veldheer Holofernes belegert het Noord-Israëlitische Betulia. Maar op zijn rustbed wordt hij door de listige weduwe Judith, nadat zij hem dronken heeft gevoerd, met zijn eigen zwaard onthoofd. Zij brengt hiermee de verlossing van haar stad teweeg.

Er is nog een hofje in Hoorn, het Claes Stapelhofje. De toegang is de oude toegangspoort van het Ceciliaklooster, waar de Latijnse school was gevestigd.

Ook in dit hofje, beschut en rustig zoals een hofje hoort te zijn, staat een pomp. Een prachtige pomp door zijn eenvoud.

Om de stilte niet te verstoren, wat absoluut verboden is, zoals een bord laat zien, zijn we weer snel vertrokken door het hek.

We kwamen bij het Kippebruggetje. Een leuk gietijzeren bruggetje met uitzicht op een brug op de plek waar vroeger de Koepoort stond. Een van de toegangspoorten tot de stad.

Omdat het daar zo mooi was, maken we even pas op de plaats. Morgen trekken we Hoorn verder in.