Middelburg
Woensdag 24 Juni 2009 om 00:00
Iedere donderdag is er een grote markt in Middelburg. Hoewel ik niet direct een marktmens ben, is het toch wel leuk om er zo nu en dan eens rond te kijken. Zo gezegd en gedaan. Omdat het niet het mooiste weer van de wereld was, hebben we er een stadswandeling aan vastgeknoopt. Middelburg heeft een prachtig centrum. Veel oude gerestaureerde gebouwen. Maar ook gebouwen die na de bombardementen en de grote brand in de Tweede Wereldoorlog weer volledig in oude luister zijn hersteld. Omdat het markt was en omdat er een groot festival zou gaan plaatsvinden, was het moeilijk het stadhuis en de abdij te fotograferen. Maar er waren nog genoeg andere mooie plekjes en bijzondere dingen te zien. Zoals deze oude poort naar het abdijcomplex. Het lijkt wel of de heer op de foto de last van de gehele wereld op zijn schouders moet dragen, naast de pakketten die hij in zijn handen heeft.
Dichtbij de abdij spuit deze fontein. Of het de bedoeling is, of dat er grappenmakers aan de gang zijn geweest, weet ik niet. Maar het is wel apart er een pot zure bommen, een fles wijn en een zakje marsh mellows bij te zien liggen.
Middelburgers zijn zeer gesteld op hun privacy. Deze bescherming gaat wel heel ver.
Bij deze oude poort van "De Brouwerij Van De Drye Tonnekens" vroeg ik me af of het hier om "vaatjes" ging, of om familieleden.
Aan het eind van de 17e eeuw werd dit huis bewoond door mr. Jacob Roggeveen, de ontdekker van Paaseiland.
Op de buitenmuur links van de hoofdingang van het Zeeuws Archief is een gegraveerde tekst te zien. Dit is een deel van de beschrijving van de eerste Westerse ontmoeting met een Paaseilander. Deze gebeurtenis vond plaats aan boord van het schip Arend van de West-Indische Compagnie op 7 april 1722 tijdens de expeditie naar het Zuidland onder leiding van Jacob Roggeveen. De vet gezette tekst staat op de muur van het Zeeuws Archief, het vervolg laat zien hoe de gebeurtenis verder verliep.
Dinsdagh smorgens of snagts variabel met harde vlagen, donder en weerligt. Hielden 't af en aan, leyden 't met den dagh na den wal, maar avanceerde weynig door 't variabel weer. Ten 8 uuren quam een gestadige coelte, daar we wat mede naderde. Wierden onderwylen dighte by ons een kleyn vaartuigh gewaar, daar een oud naakt mens in sat, die geweldigh schreeuwde. Ik voer met mijn sloep naar 't selve toe, bragt hem met veel tegenscrabbelinge aan boort van den Arent, zijnde een manspersoon van diep in de 50 jaren, uyt de bruynen, met een sikje na de turkse manier, heel sterk van gestalte. Hij verwonderde hem zeer over 't maaksel van ons schip en alle zijn toebehooren, sooals wy uyt zijn mynen conde verstaan. Mits we den anderen niet in 't minste conde verstaan, soo moesten wy 't uyt zijn mynen en wysinge hebben. Wy gaven hem een kleyn spiegeltjen, waarin hy sigh beschoude, waarover hy seer verschrikte, alsmede over het luyen van de klok. We gaven hem een glaasje brandewijn, 't geen hy over zijn tronie goot en wanneer hy de kragt daarvan voelde, begon hy zijn oogen wakker te vryven; gave een tweede glaasje brandewijn nevens een wormbeschytje, daar soo te seggen niets van nuttighde; daar was een soort van schaamte in, wegens zijn naaktheyt, daar hy sagh, dat wy alle gekleet waren. Hij ging deswege met zijn 'h'armen en hooft op de tafel leggen; scheen daarover een oratie aan zijn godtheyt te doen, gelijk klaar genoeg uyt sijn beweginge was te sien en verhefte (de) hooft en handen menighmaal na den hemel, gebruykte veel woorden met een verheffende stem, zijnde aldus wel een half uur besigh en wanneer hy daarmede eyndigde, begon hy te springen en te singen. Vertoonde hem seer vrolijk en verblijt. Bonden hem een laptjen zeyldoek voor zijn schamelheyt, 't geen hem wonderwel behaagde. Hy was ook uyt de nature vrolijk van gelaat. Hy danste met de matroosen, toen wy voor hem op de viool lieten spelen. Hy verwonderde sigh niet weynigh over 't geluyt en het maaksel van het instrument. Zijn schuytjen was van kleene stukjes hout gemaakt en met eenigh gewas aan malkanderen gehouden, zijnde van binnen met twee 'h'outjes voorsien. 't Was soo ligt dat een man het gemakkelijk kon dragen; 't was voor ons wonderlijk te sien, dat een man alleen met soo een nietigh vaartuygh sigh soo ver in zee dorst begeven, hebbende niets ander tot zijn behulp dan een schepper, want, toen hy by ons kwam, waren wy circa dry mylen van de wal. Hadden smiddags het midden van het eyland Z.W. ten Zuyen twee mylen van ons. De wind variabel met regen; zijnde daardoor genootsaakt om van de wal te wenden, moesten wy ons gezelschap afschepen, daar hy weynigh sin toe hadt. Dede hem, om van hem ontslagen te komen, in zijn vaartuygjen brengen, dogh hij bleef soo lange by onse schepen, tot dat hy merkte dat wy van land voeren, waarop hy sigh na de wal toe begaf. 't Water vrij(al) hol, soo was mijn vrese of hij wel overkomen zou. Naarmiddags stilletjens met regen. Tegen den avont een moy coeltjen. Wenden ten 8 uuren oostwaarts; snagts stijve coelte.
Het Zeeuws Archief is middenin het oude centrum opgetrokken. Ik houd best van moderne gebouwen, maar dit vind ik totaal niet passen in deze omgeving.
Annemarie vond een winkeltje naar haar smaak.
Ik zag er eentje die meer bij mij paste.
Wie gaat er nu in hemelsnaam in Hotel De Mug logeren. Dat is vragen om bulten. Mij zul je daar zeker niet vinden. Hoewel, als ik op hun site kijk, ziet het er best gezellig uit en is er genoeg te doen. Met voldoende muggenolie moet het uit te houden zijn.
Middelburg heeft diverse molens. Dit is de Seismolen.
De duif op de foto is heel slim geweest door bovenop de hoed van de Klovenier te gaan zitten, waardoor deze hem niet met de "bus" te grazen kon nemen. Dit torentje staat op de Kloveniersdoelen, de oefenruimte van de Kloveniers.
Wat is nu een log over Middelburg zonder het oude stadhuis op de foto te hebben. Op marktdag kun je eigenlijk geen mooie foto van het gebouw maken. Alleen detailfoto's. Maar de zijkant is wel te fotograferen zonder kramen, maar wel met fietsen. Ook dit prachtige gebouw wordt helaas al weer zwart van alle luchtverontreiniging. Ik hoop dat het niet te lang duurt voordat het weer schoongemaakt wordt, zodat het opnieuw in oude luister kan stralen.
Het was een wat sombere dag. Maar toen de zon haar gezicht even liet zien, zag alles er ineens veel vrolijker uit.
