Amersfoort IV
Maandag 11 Mei 2009 om 00:00In deze laatste log over Amersfoort gaat het voornamelijk om mooie gebouwen. En Amersfoort heeft veel prachtige bouwwerken. Bijvoorbeeld de muurhuizen. In drie daarvan is het museum Flehite gevestigd. We waren net iets te snel in Amersfoort, want het museum gaat pas 16 mei a.s. open.
Het witte huisje was vroeger een cafeetje. De zangers uit de Elleboogkerk kwamen hier tijdens de preek even een glaasje bier drinken.
Als je in het oude gedeelte van Amersfoort wandelt en je denkt de auto's en fietsers weg, dan waan je je in vroeger tijden. Maar zo af en toe is boven de bebouwing een modern pand te zien.
Maar tijdens onze stadswandeling in het historische gebied zie ik toch liever dit pand, gebouwd in de 16e eeuw. Hierin is het café In den Grooten Slock gevestigd..
Amersfoort heeft een hofje, Armen De Poth. Op het terrein De Poth was heel vroeger o.a. het pesthuis gevestigd. Ook een bakkerij en een uitdeelkamer voor het verstrekken van voedsel aan de behoeftigen van de stad. De wekelijkse voedseluitdelingen zijn in 1975 beëindigd. De woningen zijn nu bestemd voor de bejaarde inwoners van Amersfoort.
Jetske vroeg in een reactie op de vorige log wat een Kamperbinnenpoort in Amersfoort doet. De Kamperbinnenpoort, in het verleden Viepoort (veepoort) genoemd, is één van de weinige resterende verdedigingswerken aan de eerste stadsmuur, die rond 1300 werd gebouwd. Pas na de stadsuitbreiding en de bouw van de Kamppoort of Kamperbuitenpoort (naam afgeleid van de Kamp, het gebied tussen de eerste en de tweede stadsmuur aan de weg naar Zwolle) werd de naam van de Viepoort gewijzigd in Kamperbinnenpoort. De poort bestaat uit twee achtkantige torens die door een boog en weergang met elkaar zijn verbonden.
Nog een paar mooie muurhuizen.
Dit is de Plompetoren, gebouwd in de 13e of 14e eeuw. Wordt ook wel de Dieventoren genoemd. Vanaf 1554 tot het eind van de 19e eeuw werd de toren gebruikt als stadsgevangenis en als ambtswoning van de gevangenisbewaarder. De onderdoorgang is pas in 1942 gemaakt.
Het witte huis is het Huis met de Paarse Ruiten. Het dankt zijn naam aan het mangaan in het vensterglas, dat paars verkleurt onder invloed van het licht. Aangezien de zon zich amper liet zien tijdens onze stadswandeling, waren de ramen niet echt gekleurd.
Tinnenburg is een versterkt muurhuis, gebouwd in de eerste stadsmuur. De aanzet van de boog van die poort is aan de zijkant van Tinnenburg nog te zien ("ingerestaureerd").
De Synagoge in Amersfoort is een vierkant gebouw met kleine raampjes, waarvan de aslijn oost zuid-oost is, in de richting van Jeruzalem. De tekst boven de ingang luidt: Want mijn huis zal heten een huis van gebed voor alle volkeren. Gelukkig stond deze vertaling in de gids met de stadswandeling. Naast de voordeur is een bel te vinden, waaronder een bordje is geschroefd met daarop de tekst: "sjabbesbel". Hiervan konden we nergens de vertaling lezen. We nemen aan dat dit iets met de sabbat te maken heeft (rustdag, niet mogen werken). Maar Di Mario kan vast vertellen wat dit precies betekent.
Als je Amersfoort bezoekt, dan moet je natuurlijk ook de Amersfoortse Kei bekijken. Je zou verwachten dat de kei ergens in het centrum een prominente plaats zou hebben. Dat valt tegen. Op een druk kruispunt staat hij een beetje verdekt opgesteld. Misschien nog uit schaamte over hoe de kei in Amersfoort is gekomen.
Aan de Amersfoortse Kei is onlosmakelijk de naam van Jonkheer Everard Meyster verbonden. Hij leverde de stad een grap, waar deze vele jaren om is uitgelachen en bespot: de Amersfoortse Kei. In de omgeving van de stad had Meyster deze forse zwerfsteen ontdekt. Hij wedde met zijn vrienden dat hij de burgerij van Amersfoort zo gek zou krijgen dat zij het gevaarte eigenhandig de stad in zou slepen. Met behulp van veel bier en verse krakelingen kreeg de grapjonker 400 Amersfoorters zo ver. Zij sleepten onder groot enthousiasme de Kei naar de Varkensmarkt. Het enthousiasme was echter van korte duur, want overal werden de "keitrekkers" belachelijk gemaakt met spotverzen en spotprenten. In 1672 begroeven de Amersfoorters de Kei op de Varkensmarkt. Pas in 1903 groef men hem weer op en stelde hem ten toon. Toen Amersfoort eenmaal over zijn schaamte vanwege de geschiedenis met de Kei heen was, besloot men van de nood een deugd te maken. Ieder jaar worden nu de Keistadfeesten georganiseerd onder het motto" "Amersfoort, Kei van een stad".
Zoals ik wel meer meemaak, zie ik van alles en nog wat in de kei. Dit keer laat ik het aan jullie verbeelding over, wat jullie erin zien.
Vandaag rij ik dus weer naar Zeeland. Ik ben zeer benieuwd hoe het dit keer zal zijn. Mijn vader staat vlak voor zijn verhuizing naar een appartement binnen een zorgcentrum. Er moet nog veel gebeuren voordat hij over kan. Hopelijk kunnen we zo veel mogelijk drukte bij hem weghouden, zodat de overgang niet nog zwaarder wordt dan hij al is voor hem.
DENK AAN DE SPAMCODE ALS JE REAGEERT!